Kalbim Senin

14. BÖLÜM:BİRLİKTE İLK GÜN

Söylediği kelimeler beynimde yankılanıyordu. 'Bende seni seviyorum'

Yattığım yerden doğruldum ve "Miray!" Diyebildim sadece. O benim aksime gayet sakin bir şekilde doğrulup karşımda bağdaş kurarak oturdu ve tek elini yanağıma götürdü. "Efendim?"

"Efendim mi? Kölenim kızım kölen efendim ne!" Ayağa kalktım ve onuda kaldırıp sımsıkı sarıldım. Daha sonrasında yüzüne bakıp yüzünü ellerimin arasına aldım. "Miray öylesine söylemedin değil mi? Yani ben o cümleyi cevap vermeyeceğini zannererek kurdum sen-" sözümü bitirmeme bile müsade etmeden narin ellerini yüzüme götürdü ve baş parmaklarıyla yüzümü okşadı.

"Mutluyum Barlas. Senin olduğun yerde, senin kollarının arasında, senin yanında mutluyum. Barlas, seninle çok mutluyum ben" Konuşmasına devam etti. "Tamam belki kıskançlıkların, yaptığın manyaklıklar boğuyor beni ama bunun üstesinden gelebileceğine inanıyorum ben"

"Sen de ki Barlas şunu şunu yap ben mutlu olurum anında yaparım Miray. Sen yeter ki sev beni yeter ki o şansı ver bana"

"Pişman etme beni olur mu?" Diyip sımsıkı sarıldı bana. Tabi bende kollarımı ince beline dolayıp onu kendime bastırdım. Ben bunu yaptıkça oda aynı şekilde karşılık veriyor, daha sıkı sarılıyordu boynuma. Başımı boynuna koyup derin derin nefesler çektim ciğerlerime. Bu sırada aynı şarkı çalmaya devam ediyordu. Saatlerce durabilirdim burada, saatlerce, günlerce, hatta yıllarca. 6 yılımı verdiğim kadın beni sevdiğini söylemişti daha ne isterdim ki. O ne derse yapmaya hazırdım.

(Miray)

Ona olan duygularımı bastırmayı değilde dışarı vurup doyasıya yaşamayı tercih etmiştim. Ve biraz bile pişmanlık yoktu içimde. Aksine mutlu olacağımı hissedebiliyordum. Sevgilim bile değilken bu kadar şey yaptıysa benim için sevgili olduktan sonra neler yapardı. Birde evlendiğimizi düşün

'Miray yavaş ol daha çıkma teklifini etmedi daldın evlilik hayallerine salak kız'
'Sen karışma içses'

"Sevgilim olur musun Miray?" Hiç düşünmeden kabul etmiştim bunu. Beni belimden tutup kaldırdığında minik bir çığlık çıkmıştı dudaklarımdan. Gülümsemem büyümüştü. Yere indirip gözlerimin içine içine baktı. "Gülerken çok güzelsin" Dediğinde gülümsemem soldu ve kaşlarımı kaldırdım. "Ha normalde güzel değilim yani?"

"Haydaa ya ne alaka şimdi" Kollarımı ondan çektim. "Ben böyle de tripli bi insanım işte katlanacaksın artık"

"Altı yıl bu anı beklemişim katlanmaz mıyım. Seni sen olarak yaşamak istiyorum. Hiç değişme hep böyle kal ama benim olarak kal"

"Şımarabilir miyimm?" Diye sordum tatlı bir ses tonuyla. "Şımartmayan namert" diyerek cevapladı. Küçük bir çocuk gibi sevinçle zıplayıp tekrar boynuna sarıldım. O gece öyle bitti ve Barlas artık sevgilimdi. Asla pişman değildim verdiğim karardan. Uzun süre sonra huzurla, rahatla uyuyabilmiştim.

Sabah olduğunda ilk kalkan bendim. Hayret tatil zamanı nasıl bu saatte uyandım diye düşünüp yataktan kalktım. Günlük giydiklerimle uyumuştum. Allah'tan rahatıma düşkün biriydim ve ona göre giyiniyordum. Odadan çıktığımda koltukta uyuyan Barlas'ı, pardon 'sevgilimi' görüp yanına gittim. Uyandıracaktım ama uyurken çok şekerdi. Kıyamayıp saçlarını öptükten sonra mutfağa gittim. "Kahvaltımızı hazırlayalım bakalım"

Kahvaltı için pizza yapacaktım pizza aşığı biri olarak. Hamurunu yaptım ve üstünü kapatıp kenarı koydum. Üstünün malzemelerini hazırlarken belimde hissettiğim eller ve boynumda hissettiğim nefes irkilmeme sebep olsa da Barlas'ın kokusunu aldığımda rahatlamıştım. "Günaydın" dedim kısık sesle. O ise başını boynumdan kaldırmadan "Günaydın" diye cevap verdi ve ciğerlerine derin nefesler çekmeye devam etti. Belimi saran kolları sıklaştığında bende ellerini tuttum. "Yemek yapıyorum ama"