ဝမ်ရိပေါ် ရေချိုးခြင်းကိုမြန်မြန်လက်စသတ်၍ ရေချိုးခန်းထဲမှထွက်လာခဲ့သည်။အိပ်ခန်းသို့သွားရာလမ်းတစ်လျှောက်ရေစက်များမစိုအောင်လည်း ရေချိုးခန်းအဝင်ဝရှိ ခြေသုတ်ခုံ၌ ခြေထောက်ကိုအသေအချာသုတ်ခဲ့ရသေး၏။
အချိန်က မွန်းလွဲ ၂ နာရီထိုးခါနီးဖြစ်သည်ကြောင့် ဝမ်ရိပေါ် ဗိုက်အတော်ဆာလာပြီဖြစ်သည့်အခါ အင်္ကျီပင်ကောင်းကောင်းမရွေးနိုင်တော့ဘဲ တွေ့ရာစွပ်ကျယ်တစ်ထည်နဲ့ဘောင်းဘီဒူးဖုံးတစ်ထည်ကိုသာကောက်ဆွဲဝတ်လိုက်၏။ခေါင်းကိုခြောက်အောင်သုတ်ပြီးပြီဖြစ်သည်ကြောင့်အိပ်ခန်းအပြင်ထွက်ဖို့လုပ်လိုက်ပြီးမှ ခေါင်းမဖီးရသေးမှန်းသတိရသွားပြီး အိပ်ခန်းထဲတစ်ဖန်ပြန်ဝင်၍ ခေါင်းပြန်ဖီးခဲ့၏။
ခုနက ဘောလုံးကန်ခဲ့စဉ် ဗိုက်ဆာဖို့သတိမရခဲ့သလို ထပ်ဆင့်ပင်အဆူခံခဲ့ရသည်ကြောင့်ဗိုက်ဆာသည့်စိတ်များပျောက်ရှခဲ့တာဖြစ်သော်လည်း ထမင်းဝိုင်းတွင်ထိုင်လိုက်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက်အဆူခံခဲ့ရသည့်ကိစ္စများကိုပင်မေ့လျော့လို့သွားတော့၏။
"မနက်ဖြန်လည်း ဒီဟင်းရည်လေးထပ်ချက်ပေးပါဦးနော် ဦးလေးယန်..."
ဝမ်ရိပေါ်က ဝက်နံရိုးနှင့်အသီးအရွက်စုံများရောချက်ထားသည့်စွပ်ပြုတ်ကို ပန်းကန်လိုက်မော့သောက်မတတ်သောက်ရင်း ပြောလိုက်သည်ကြောင့်ဦးလေးယန်ပီတိဖြစ်လို့သွားကာ...
"သောက်လို့အရမ်းကောင်းတာပဲလား ရိပေါ်..."
ဝမ်ရိပေါ်က လက်မ နှစ်ဖက်လုံးကိုထောင်ပြ၍...
"ဦးလေးယန်ရဲ့ လက်ရာက ကမ္ဘာပေါ်မှာအကောင်းဆုံးပဲ..."
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ စားပါ...စားပါ...ရိပေါ်ကို ဦးလေးယန် ထပ်ထည့်ပေးဦးမယ်..."
ဦးလေးယန်က ပြောရင်းနှင့် ဝမ်ရိပေါ်၏စွပ်ပြုတ်ပန်းကန်ကိုဖြည့်ပေးသည်။စားပွဲပေါ်ရှိအရာရာကိုအဆက်မပြတ်စားနေသည့်ဝမ်ရိပေါ်က စိုက်ကြည့်ခြင်းခံနေရသည်ဟုခံစားမိသည့်အခါသူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှိ ရှောင်းကျန့်ကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်။အမှန်တကယ်ပင်ရှောင်းကျန့် စိုက်ကြည့်နေသည်ကိုတွေ့သည့်အခါဝမ်ရိပေါ်၏လက်များအနည်းငယ်တန့်လို့သွားသည်။
