ဝမ္ရိေပၚ ေရခ်ိဳးျခင္းကိုျမန္ျမန္လက္စသတ္၍ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွထြက္လာခဲ့သည္။အိပ္ခန္းသို႔သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ေရစက္မ်ားမစိုေအာင္လည္း ေရခ်ိဳးခန္းအဝင္ဝရွိ ေျခသုတ္ခုံ၌ ေျခေထာက္ကိုအေသအခ်ာသုတ္ခဲ့ရေသး၏။
အခ်ိန္က မြန္းလြဲ ၂ နာရီထိုးခါနီးျဖစ္သည္ေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚ ဗိုက္အေတာ္ဆာလာၿပီျဖစ္သည့္အခါ အကၤ်ီပင္ေကာင္းေကာင္းမေ႐ြးနိုင္ေတာ့ဘဲ ေတြ႕ရာစြပ္က်ယ္တစ္ထည္နဲ႕ေဘာင္းဘီဒူးဖုံးတစ္ထည္ကိုသာေကာက္ဆြဲဝတ္လိုက္၏။ေခါင္းကိုေျခာက္ေအာင္သုတ္ၿပီးၿပီျဖစ္သည္ေၾကာင့္အိပ္ခန္းအျပင္ထြက္ဖို႔လုပ္လိုက္ၿပီးမွ ေခါင္းမဖီးရေသးမွန္းသတိရသြားၿပီး အိပ္ခန္းထဲတစ္ဖန္ျပန္ဝင္၍ ေခါင္းျပန္ဖီးခဲ့၏။
ခုနက ေဘာလုံးကန္ခဲ့စဥ္ ဗိုက္ဆာဖို႔သတိမရခဲ့သလို ထပ္ဆင့္ပင္အဆူခံခဲ့ရသည္ေၾကာင့္ဗိုက္ဆာသည့္စိတ္မ်ားေပ်ာက္ရွခဲ့တာျဖစ္ေသာ္လည္း ထမင္းဝိုင္းတြင္ထိုင္လိုက္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္အဆူခံခဲ့ရသည့္ကိစၥမ်ားကိုပင္ေမ့ေလ်ာ့လို႔သြားေတာ့၏။
"မနက္ျဖန္လည္း ဒီဟင္းရည္ေလးထပ္ခ်က္ေပးပါဦးေနာ္ ဦးေလးယန္..."
ဝမ္ရိေပၚက ဝက္နံရိုးႏွင့္အသီးအ႐ြက္စုံမ်ားေရာခ်က္ထားသည့္စြပ္ျပဳတ္ကို ပန္းကန္လိုက္ေမာ့ေသာက္မတတ္ေသာက္ရင္း ေျပာလိုက္သည္ေၾကာင့္ဦးေလးယန္ပီတိျဖစ္လို႔သြားကာ...
"ေသာက္လို႔အရမ္းေကာင္းတာပဲလား ရိေပၚ..."
ဝမ္ရိေပၚက လက္မ ႏွစ္ဖက္လုံးကိုေထာင္ျပ၍...
"ဦးေလးယန္ရဲ႕ လက္ရာက ကမာၻေပၚမွာအေကာင္းဆုံးပဲ..."
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ စားပါ...စားပါ...ရိေပၚကို ဦးေလးယန္ ထပ္ထည့္ေပးဦးမယ္..."
ဦးေလးယန္က ေျပာရင္းႏွင့္ ဝမ္ရိေပၚ၏စြပ္ျပဳတ္ပန္းကန္ကိုျဖည့္ေပးသည္။စားပြဲေပၚရွိအရာရာကိုအဆက္မျပတ္စားေနသည့္ဝမ္ရိေပၚက စိုက္ၾကည့္ျခင္းခံေနရသည္ဟုခံစားမိသည့္အခါသူနဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွိ ေရွာင္းက်န႔္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။အမွန္တကယ္ပင္ေရွာင္းက်န႔္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ကိုေတြ႕သည့္အခါဝမ္ရိေပၚ၏လက္မ်ားအနည္းငယ္တန႔္လို႔သြားသည္။
