BEDEL (+18)

Yeni Ortak

Her katil bir gün olay yerine döner öyle değil mi? Oda dönmüştü, ruhunu öldürdüğü bu kıza bakıyordu. Dilaranın söylediği o isim ile başımı çevirmek istedim ama yapamadım. Kendimi bunun için hazırlamadım. Geleceğini düşünmedim hiç.

Bir süre daha içimdeki fırtınanın dinmesini bekleyip tüm özgüvenim ile ayağa kalktım yavaşça. Görmeliydi o küçük kızı o masum kızı ne hâle getirdiğini görmesi lazımdı.

Yavaşça kalkıp yüzümdeki sinsi bir o kadar da tehditkar ifade ile gözlerine baktım. Gözleri kahverengiydi ama değildi işte bir başka kahverengiydi. Onun gözlerine gömülmek isterdim hep. Şimdi istiyor muydum? Bilmiyorum.

Yavaşça yanına yaklaştım bir saniye bile ayırmadım gözlerimi gözlerinden oda ayırmamıştı aynı şekilde.

"Demek yeni ortağımız sensin ha. Çok eğleneceğiz Mehmet Fidan"

Yüzümdeki alaycı bir o kadar da tehditvari bir şekilde söylemiştim bunu. Samet, Dilara ve Salih şaşkınlıkla bana bakıyordu ama çok da şaşkın değillerdi. Alışmışlardı bu hallerime.

"Eminim çok eğleneceğiz Senem Hanım."

Gözlerimde görmesini istediğim bir nefretle bakmaya çalışıyordum ona. Fark etmişti oda bunu ama inanmak istemiyordu sanırım.

Asistanlarımızı unutmadan hemen yerlerimizde geçtik hemen bitmesini istiyordum bu toplantının. Kimse bilmemeliydi onunla bir geçmişim olduğunu. Bundan utanıyor muydum? Pişman mıydım? Hayır değildim. Değildim çünkü ben hayatımda en güzel zamanlarını onunla geçirdim. Ama misli ile ödememiş miydim bu mutlulukları.

İş hakkında konuştuk sadece. Toplantı bittiğinde hemen sandalyeden kalkıp kapıya doğru ilerledim. Hızla açıp çıktım dışarıya. Asansöre doğru ilerledim. Tam asansörün düğmesine basacakken dövmeli bir el bastı düğmeye. Biliyordum bu eli en ince ayrıntısına kadar tanıyordum ama dövmelere yabancıydım yine de biliyordum kime ait olduğunu.

"Ne yaptığını sanıyorsun sen."

"Ne yapıyormuşum."

"Sen varya bu hayatta görüp görebileceğim en yüzsüz adamsın. Hiçbir şey olmamış gibi bir de karşıma mı çıkıyorsun sen hahaha Komik. Sadece komik."

"Bu kadar parayı nereden buldunuz?

Ben ne diyordum o ne diyordu.

"Sanane, belki birini dolandırdık yada mal varlığına el koyduk sanane! Kimsin sen nesin ki benim hayatımda. Kimsin ki sana açıklama yapayım. Sen sadece bir ortaksın başka hiçbir şey değilsin. Bir daha da sakın bana böyle yaklaşmaya kalkma. Canın yanar"

Ben bile şaşırmıştım bu kadar tehdit edici konuştuğum için ama yapmam lazımdı. Tekrar aynı şeyleri yaşayamazdım. Buna izin veremezdim. Ben onun yüzünden neler kaybettim. Her zaman bunlar gelsin Senem aklına. Sakın unutma, unutma ki yumuşama. Ama onca şeye rağmen sana azlamayan sevgime ne demeli nefret etmem gerekmez miydi? Neden nefret edemiyorum ki?

İçimde tarif edemediğim acılar tekrar uyanmıştı sanki. Yüzünün, bedeninin en ince ayrıntısını bildiğim adama çok yakın bi o kadar da uzaktım. Canım yanıyordu ama hangi sebepten ötürü yanıyordu anlayamıyordum. Ben bunları hak edecek ne yaptım diye düşündüm cam asansöre binerken.

Hiç düşünmeden gözlerimi ayırdım gözlerinden. Görsün istiyorum onu istemediğimi görsün ve gitsin istiyorum. Ama istiyorum onu her şeye rağmen onu istiyorum sadece. Bu hislerimle kendimden nefret etsem de kaçamazdım bundan. Herkesi kandırabilirim ama kendimi kandıramam.