Dayanamadım attım bölümü. Umarım beğenirsiniz.(•‿•)
Kapının çalmasıyla ne zamandır oturuyorum burada bilmiyorum ama sanırım biricik arkadaşlarım geldi. Aysun koşuşturarak kapıyı açtı.
Salih hızla girip yüzüme doğru baktı. Ben çağırmıştım onları. Acele çağırdığım için endişe etmiş olmalılar. Salih ya gözlerimin içine bakıyordu. Anlamıştı. Bana doğru yaklaşıp yüzümü ellerinin arasına aldı. Gözlerimin içine iyice baktı.
"İyi misin ?" Dedi samimi bir tonla. Biliyordu iyi değildim. Anlamıştı bir şey olmduğunu.
Dilara panikle gelip "Senem aşkım ne oldu?" Dedi panik ses tonuyla.
"Sakin olun iyiyim ben. "dedim sakince.
"Baksana bize salak yazıyor mu alnımızda. " Dedi Samet
"Oturum şöyle anlatıcam. "
***
"Aklım almıyor ya. Sen bu herif yüzünden kaç kere daha acı çekeceksin. " Dedi Dilara.
"Tamam arkadaşlar uzatmaya gerek yok. Senem kararını vermiş. Biz ne yaparsa yapsın arkasındayız. " Dedi Salih
Samet yanıma gelip diz çökerek ellerimi tuttu. " Emin misin bebeğim. Bak pişman olacağın şeyler yapma.
"Ben eminim Samet herkesten önce siz bilin istedim. Sizden izin almadım. Sadece arkamda durun yeter.
"Biz senin hep arkandayız saçmalama. " Dedi Dilara
"Neyse hadi saat geç oldu yatın uyuyun. Sinan getirir zaten biraz sonra onu. Bu gece biter herşey. " Diyerek kalktım. Merdivenlerden çıkıp telefonu aldım elime. Sinanı aradım.
"Buyrun Senem hanım."
"Hallettin mi? "
"Evet efendim yoldayız geliyoruz. "
"Alt kattaki depoya kilitleyin. "
"Emredersiniz efendim."
Telefonu alıp attım yatağın üzerine. Bugün bizim son günümüz sevgilim. Senin benim hikayemizin son günü. Yarım bile kalmıyoruz tamamen bitiyoruz. Ben değil sen bitiriyorsun.
Nefes alamıyorum. Bazı şeyleri kabullenmek,alışmak istemiyorum içten içe bitiyorum. Dayanamıyorum. Ruhum ölümü benimsedi sanırım. İyi zamanlarda cebime sıkıştırdığım birkaç nefesle yaşıyor gibiyim. Ne garip dimi hayatta mıyım diye düşünüyorum çoğu zaman.
Sehpanın üzerinde duran şarabı alıp bardağa doldurdum. Camın kenarına geçip başladım katilimi beklemeye. Bu sefer gerçekten öldürmüştü beni. Keşke hiç dönmeseydi. Ben bir şekilde yaşıyordum. Şimdi yaşıyor muyum. Hiç sanmıyorum.
Ama güneş benim için de doğacak inanıyorum. Bugün yüzleşme vakti. Herşeyin gün yüzüne çıkma günü.
Geldi. Kapıdan giren siyah arabanın içindeydi. Onun için hesap vaktiydi. Gerçekleri öğrenme vaktiydi. Öğrenince ne yapacaktı. Benim kadar üzülür müydü.
Arabadan önce Sinan indi. Sonra diğer adamlar inip kafasında çuval olan adamı çıkardılar. Çırpınıyor ama elinden bir şey gelmiyordu. Tıpkı benim gibi acıdan çırpınıyor ama elinden bir şey gelmiyor. Ne kadar tuhaf.
Şarabımı bitirip duşa girdim. Duştan çıkıp üzerime siyah bir pantolon ince askılı bir crop giydim. Vakit geldi. Son kez. Son kez Mehmet Fidan son kez.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEDEL (+18)
Romance"Güven bana" "Kimseye güvenmediği kadar güveniyorum sana" İlk defa teslim olmuştum ona karşı. Onun olmak istiyorum. Her dokunuşuyla kendimden geçmek istiyorum. Öyle de oluyordum....
