BEDEL (+18)

Bebeğimiz

Kızımın sesini duyar duymaz hemen koştum yukarıya doğru. Onun ağlamasını bile duymaya dayanamıyorum. Acı çekiyorum resmen. Çünkü o bana en umutsuz olduğum an çıkıp geldi. Yaşama sebebim oldu...

Odasının kapısını açıp hemen kucağıma aldım. Belini sıvazladım elimle yavaşça. Arkamda şaşkınca bakan adamı bile unutmuştum o konuşana kadar.

"S_senin mi bebeğin?"

Bebeğimin belini daha yavaş sıvazladım onun sesini duyunca. Kendi bebeğini görüyordu. Ama o benim bebeğimin babası olmayı hak etmiyordu. Benim meleğimi hak etmiyordu.

Yavaşça arkamı dönüp kinle baktım yüzüne. Onu o kadar çok özlemiştim ki ...

"Evet, o benim bebeğim." Dedim bastırarak.

"İyi ama senin bebe..."

Sözünü keserek.

"Evet benim bebeğim olmuyordu. SENİN YÜZÜNDEN. Buraya geldikten sonra yeni bir hayata başladım. Birisiyle tanıştım. Ondan bebeğim olsun istedim. Tedavi oldum ve bebeğimiz oldu. " Dedim kin dolu sözlerimle.

Hak etmiyordu benim bebeğimi. Onun olduğunu bilmemesi gerekiyordu. Tekrar aynı şeyleri yaşayamazdık. O gitsin o kaltaktan olan çocuğuna babalık yapsın. Ben yeterim bebeğime.

Duyduğu sözlerle yumruğunu sıkıp duvara vurdu. Durmadı.

"NASIL LANN. NASIL YAPTINN. NASIL BAŞKA BİRİSİYLE BİRLİKTE OLURSUN!!"

Bebeğimi yavaşça yatağına yatırıp kolundan tuttuğum gibi odadan dışarıya çıkardım Mehmet'i.

"SANANE LAN SANANEE. SANA HESAP MI VERECEĞİM. KİMSİN Kİ SEN. Kimsin? Benim hayatımdaki yerin neresi. Dur ben söyleyeyim YOKK. Senin benim hayatımda hiçbir yerin yok Mehmet Fidan! "

Dedim canını yakmak istercesine. Sahiden yok muydu benim hayatımda yeri?

Birden kolumdan tutup merdivenlerden aşağıya doğru hızlı adımlarla yürüdü. Canım yanıyordu.

"Bıraksana ne yapıyorsun? " Dedim canım acırken.

Ne yapıyordu bu. Gözleri öfkeden deliye dönmüş gibiydi. Önüne çıkan herkesi karanlığına çekecek gibi bakıyordu.

Dışarıya çıktığımızda arabaya doğru yöneldi. Ne yapıyordu. Götürecek miydi beni? Bebeğim evde tekti.

"Mehmet dur ne yapıyorsun bebeğim evde tek. Yapma ne olur."

Kapıda duran adamlara bebeğim ile ilgilenenlerin söyledi. Yapamazsın. Bebeğimi hiç tanımadığım bir insana bırakamazdım. Kolumu çekiştirmeye çalıştıkça daha da sıkıyordu. Sanki düşmanıydım.

Arabanın ön kapısını açıp fırlatır gibi attı beni arabanın içine. Bu muydu benim yıllarca aşık olduğum adam. Bu muydu?

Kaç kere daha yakacaktı canımı? Kaç kez öldürecekti beni? Kaç kere onu sevdiğim için kendimden nefret edecektim?

Arabaya binip deli gibi sürmeye başladı. Hiç konuşamadım. Kelimeler sanki boğazımda düğüm düğüm olmuştu. Ellerine baktığımda yüzük vardı parmağında.

Evlenmişler miydi?

Evlendiyse neden geldi buldu beni. Evlendiyse neden...

Yakasına yapışmak istedim... Yapamadım. Allah belamı versin ki yapamadım. Her seferinde ondan nefret etmem gerekirken ben yine kendimden nefret ettim.

Biraz daha sürdükten sonra club tarzı bir yere geldik. Bu da neydi şimdi. Ne yapıyordu. Bir hışımla arabadan inip benim kapımı açtı. Kolumdan tuttuğu gibi indirdi arabadan.