The One Who Fell Ahead

Chapter 19

Nasa harap na ako ng building at naghihintay na lang sa sasakyan niya.

Malapit na mag-alas syete ng gabi kaya maraming nagsilabasan at naghihintay ng masasakyan dito sa harap ng building ngayon.

May sasakyan na nagpark sa harap ko kaya medyo nakakuha ito ng pansin sa mga tao malapit sakin. It was a nice car! Of course some people would notice it!

Bumukas ang bintana nito at nagpakita dito ang boss ko. "Get in." Sabi niya.

Nakakuha ito ng mga tingin sa mga tao dahil sa pamilyar niyang boses kaya dali-dali kong binuksan ang pinto sa shotgun at pumasok. Pagpasok ko ay hinila na niya ang transmision at nagsimula na siyang magdrive.

Medyo naging awkward pa ng ilang minuto pagkapasok kong pumasok kaya sinubukan kong mag-open ng topic. "U-uh... Who invited you, Sir?"

He looked at me for a few at bumalik din agad ang tingin sa daan. "One of your workmates... Christine?"

Nabigla ako sa sagot niya. 

Christine?

"H-how?" Nauutal kong tanong.

"We met at the cafeteria before the meeting started so she invited me... and I didn't have much to do tonight."

Ah... 

okay...?

Tumango ako at dahil wala ng maisip pa na pag-uusapan ay tumingin na ako sa labas.

"Congratulations... again. I'm glad you signed the contract." Nakita kong bahagya siyang ngumiti sa pagkasabi niya non.

I'm glad I signed the contract too... I just hope I won't be placed on another country for a long time, tulad nong isang workmate namin...

I sigh. "No problem."

Tumikhim siya at natanaw ko kung paano niya inikot ang manibela at lumiko sa kanang daan kung saan maraming restaurants ang makikita. 

"I still remembered how nervous you were when you applied for the job..... I was the one who interviewed you," Matigas at malalim niyang sabi. "Then after that, you got the job and work hard as hard as you could... And now... you're one of the company's best architects."

Naramdaman ko kung pano pumunta lahat ng dugo ko sa mukha ko. Uminit ang pisngi ko sa sinabi niya! Tumikhim ako at nagpanggap na hindi naapektuhan sa lahat ng sinabi nya.

"You've improved so much, Rehl."

Nanatili akong tumingin sa labas dahil parang hindi ko kakayanin pagnakita niyang  magkasing pula na ng kamatis yung mukha ko. "T-thank you, Sir..." Sabi ko ng hindi tumitingin sakanya.  

"Now, stop calling me "Sir" when we're outside the firm." Ngumisi siya at mahinang natawa.

Then what should I call him? Bro? Ganon? 

Tama na yung Sir no. Baka isipin pang nagpasipsip ako nito.

Huminto ang sasakyan sa parking lot ng isang malaking restaurant. Nandito na kami. Bumukas ang pinto at nauna na siyang lumabas. Bubuksan ko na sana yung pinto ng sasakyan ng mas nauna pa siyang buksan 'to kesa sakin. 

Gentleman... parang kanina lang nag "get in" siya sakin.

Syempre, I understand naman. Nakakaloka namang ma issue sa boss 'no!

Tinaas ko ang dalawang kilay ko sa ginawa niya at agad niya namang tinaas ang dalawang kamay niya sa ere na parang nahuli siyang gumagawa ng krimen

We both gigled.

Natatawa kaming dalawa habang pumapasok sa loob ng restaurant. May mga customers at waiters ang napatingin saming dalawa kaya pilit kong pinigilan ang tawa ko.