Kral'ın Son Varisi

Turnuva'nın Sonu

Midesi sıkışırken anahtar aktifleşti ve onu Hogwarts bahçesine götürdü.

Harry refleksle ayağa kalktı, kendisine doğru koşanların bulanık görüntüsünü gördü. Kim olduklarını anlayamadan mide asidi yükseldi, bacakları titreyip boşaldı ve Harry yere yığıldı. Gözleri kapandı ve kendini karanlığa teslim etti.

Sonunda dinlenme vaktiydi.

"Hey, Morth?"

"Buradayım Usta."

Harry kendini masaya attı. Mundo De La Muerte'ye gelmişti. Bilinci Hogwarts'a vardığı anda kapanmıştı. Yaptığı ritüel ondan çok enerji götürmüştü, ritüelin hemen öncesinde dövüştüğü on iki manyak yaratığı hesaba katmıyordu bile.

Bedenindeki hasar sihri ve Madam Pomfrey tarafından düzeltilene dek baygın kalacaktı. Bu süreyi burada geçirip belge işlerini yapabilirdi. Yoksa ertesi gece çok fazla işi olurdu. Hem bu Ölüm'ün Efendisi belgeleri hem de biten Üç Büyücü Turnuvası ile aynı anda uğraşmak istemiyordu.

"Gaunt nasıl Morth?"

"Dinleniyor, Usta. Ancak gayet iyi gözüküyor. Günlüğün anıları zihnine dönüyor ve kendi anılarıylaa bütünleşiyor. Bir süre daha uyuyacaksınız, ikiniz de. Ancak uyandığınızda tamamen sağlıklı olacağınızın garantisini veriyorum Usta."

"Tamamdır Morth, gidebilirsin."

Ardından Harry oturdu ve belgelere gömüldü. Şu lanet renksiz parşömenlerdeki işler çok fazlaydı...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~•••••••••••••••••••••••~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Poppy Pomfrey usta bir şifacı değildi. Öyle olsaydı St. Mungos'ta çalışırdı. Hayır, değildi. O sadece bir Medi-Cadı'ydı. Yani uzmanlaşmamış şifacıydı. Bu yüzden bir büyücü hastanesinde değil, Hogwarts'ta hastane kanadında çalışıyordu.

Evet, uzman bir şifacı değildi ancak bu hastane kanadında, Hogwarts öğrencileri ile yıllar geçirmiş ve fazlasıyla tecrübe kazanmıştı. Bu tecrübelere dayanarak şu an Harry'e baktığında söyleyebileceği iki şey vardı.

Ya bu turnuvanın son görevi söylendiği gibi on iki yaratıktan oluşmuyordu, daha fazlası vardı.

Ya da Harry Potter turnuvadan bağımsız, on iki yaratıkla uğraşmaktan fazlasını yapmıştı.

Bu kadar güç kaybetmesi mümkün değildi.

Yaratıklardan oluşan tüm yaraları inceledi Poppy. Hafif sıyrıkların ve küçük çatlakların yanı sıra kırık kemikler ve ağır kanamalar da vardı. Hepsiyle tek tek ilgilenmişti. Bazılarını tek asa hareketiyle iyileştirmiş, bazılarına iksirler dökmüş, bazılarını kremlerle kaplamış, bazılarını ise sargılamıştı.

Tüm bu yaralar bu saçma ve Poppy'nin gerekliliğini anlamadığı turnuva yüzündendi.

Ancak bu kadar büyük bir sihirsel yorgunluk, bu görevin yapabileceği bir şey değildi.

Çocuğun bu kadar büyü gücü kaybetmesinin iki yolu olabilirdi.

Fazlasıyla, fazlasıyla karanlık bir ritüel yapmış olabilirdi ya da yeni bir büyü oluşturmuş olabilirdi ve Poppy hangisinin gerçek olmasını tercih edeceğinden emin değildi.

Baygın gencin ağrısını azaltacak ve rahat uyumasına yardımcı olacak bir iksir içirdikten sonra diğer iki şampiyonu kontrol etti.

Victor Krum yaratıklardan dokuz tanesini alt ettikten sonra onuncu yaratık tarafından yaralanıp bilincini yitirince yarışmadan alınmıştı. Hemen yaraları tedavi edilmiş, sarılmıştı ve şimdi dinleniyordu. Profesörler tarafından hızla getirilen kan içindeki baygın Potter'ı gördüğünden beri solgun bir şekilde rakibinin tedavi edilişini seyrediyordu.