KOMUTAN

16. BÖLÜM

İyi okumalar 💙

İZMİR

Saçlarımda hissettiğim elle uyandım, gerindim. "Günaydın." Dedi Elvin. "Ne kadar uyudum?" Dedim. "İki buçuk saat." Dedi. "Ne? Ya sende kaldın burada." Dedim kalkarken. "Yok, kızlar daldı odaya gelin diye uyuduğunu görünce saldılar bizi." Dedi. Evden çıktık, bahçeye kurulan masaya baktım. "Ellerinize sağlık." Dedim ve bir sandalye çektim, "Elvin." Dedim. Elvin oturduğunda bende yanına oturdum.

"Yarın anneme geçeceğim." Dedi Elvin. "Özledim teyzemi." Dedi Elif. "Gelin sizde." Dedi Elvin. Kızlar reddettiler. Sessizce tabağımdaki yemekle oynuyordum, "Ye şunu gari, püre ettin." Dedi Zeyneb. Yemeğime başladığımda kızların sohbetinden kopmuştum. Görevin ne kadar süreceğini bilmiyordum ve Dilan'ın mahkemesi yaklaştığı için bir şeyler yapmam gerekiyordu. Eve döndüğüm zaman annemin odasını ona oda yapacaktım. Acaba nasıl bir şey yapsaydım?

"Değil mi sırık?" Kafamı kaldırdığımda Elif bana bakıyordu. "Affedersiniz, dalmışım ne dediniz?" Diye sordum. "İki gün buradasın değil mi dedik." Diye tekrarladı Elif. "Bilmiyorum işlere göre." Dedim. Suyumu içtikten sonra yemeğe devam edemeyeceğimi anladım. "Ellerinize sağlık." Dedim. "Afiyet olsun." Dedi Elvin. Gülümsedim.

Akşam çay ve mısır yapmışlardı, beraber oturmuştuk. "Yok geçmem halama, boş konuşuyor." Dedi Elvin. Konudan kopmuştum. "Niye? Babanın mezarına gidersin." Dedi Zeyneb. Kaşlarımı çatıp Elvin'e baktım, kafasını eğdi. "İstemiyorum." Dedi Elvin. "Beş yıl oldu, git gari." Dedi Elif. Elvin bacağını sallamaya başladı. "Zorlamaya gerek yok. İzninizle ben Elvin'i alıp biraz yürümek istiyorum." Dedim. Kızlar gitmemizi söylediklerinde Elvin'le çıktık. Zaten boş olan yolda yürümeye başladık.

"Babanın öldüğünü söylemedin." Dedim. "Bahsetmeyi sevmem, sinirliyim." Dediğinde biraz sustum. "Anlatmak ister misin?" Diye sordum. "Babamla iyi anlaşıyorduk, bipolar bozukluğu vardı. Bir gün gözlerimin önünde kendini astı ve ben hiçbir şey yapamadım." Dedi, başımı öne eğdim. Kolumu omzuna atıp onu kendime çektim. "Başın sağ olsun, ben her zaman yanındayım tamam mı? İstediğin her şeyi bana anlatabilirsin." Dedim. "Yarın sende gel anneme." Dediğinde başımla onayladım onu. Sessizce yürğmeye devam ettik, içim acımıştı.

"Elvin, babam bana seçenek sundu." Dedim. "Ne seçeneği?" Diye sordu Elvin. "Dilan için ya mesleğim ya da o dedi." Diye açıkladım. "Ne? Pars ne demek bu?" Diye sordu. Kafamı belirsiz bir şekilde salladım. "Sen bana o yüzden ailen mi mesleğin mi diye sordun. Ne yapacaksın şimdi?" Diye sordu. "Bir daha aradığında ses kaydı alacağım, tehdit ettiği öğrenilirse işler değişir." Dedim. Bir bank vardı, oturduk. Kolumu Elvin'in omzuna atıp onu kendime çektim.

Telefonum çalmaya başladığında sessizlik bozuldu, arayan Ufuk'tu. "Söyle." Dedim. "Komutanım size iğrenç bir haberim var." Kolumu Elvin'den ayırdım. "Neymiş?" Dedim. "Kinyas Ayyaş, Kars'ta." Dediğinde ayağa fırladım. "Bizi kaçıranların hepsi tutuklanmadı mı Ufuk?!" Dedim panikle. "Tutuklandı ama aralarında kimyası bozuk Kinyas yoktu." Dedi Ufuk. "Lan bu herif bizimle dalga mı geçiyor? Sikerim böyle işi, nasıl bu kadar dikkatsiz olabilirler!? Bin kere dedik Kinyas burada diye niye aramadılar?" Diye bağırdım.

"Bilmiyorum abi, ben şimdi tekrar baktıracağım o civarda başkası görüldü mü diye." Dedi Ufuk. "Tamam Ufuk." Dedim ve kapattım. "Pars, ne oldu?" Dedi Elvin. Yanına oturdum, dirseklerimi dizime koyup ellerimle yüzünü ovaladım. Hay şu sakalların... "Kinyas kaçmış!" Dedim. "Kinyas kim?" Dedi Elvin. Açıklamasam daha iyiydi. "Kimse." Dedim. "Önemli biri o zaman." Dedi Elvin.

O herif şu an her şeyi yapabilirdi, stresle bacağımı sallamaya başladım. "Gel canım gidelim." Dedi Elvin. "Biraz daha duralım mı?" Dedim sakinleşmek için. "Tamam." Dedi ve koluma sarılıp omzuma yattı. "Bin kere dedik ya, bin kere." Dedim. "Tamam şimdi bunu düşünme." Dedi Elvin. "Ne düşüneyim?" Dedim dudak büzüp. Kulağıma yaklaşıp bir şeyler fısıldadı. Oturduğum yerde kasıldım, "Çok ayıp." Dedim. "Hadi yürü!" Dedi. Hava kararmıştı, ayağa kalktım. "Ay hava soğudu." Dedi Elvin.