KARANLIK

5.BÖLÜM

Saatler geçmişti lakin ikimizden de tek bir çıt çıkmıyordu,birimiz odanın karanlığındaki çaresiz insanken birimiz katildik aslında birimiz dediğim de biz olmuyor muyduk?

                 ~~~~~===~~~~~

"Acıktım!"

"Mutfak üst katta."

"Yemek söyleyelim."

"Kimsenin burayı bilmemesi gerek,mutfakta atıştırmalık bir şeyler vardır."

Gelen kurye sanki evi basacaktı Allah'ım ya.Sinirle mırıldana mırıldana üst kata çıkmıştım.

Mutfak dolaplarını karıştırırken körili nuddle bulmuştum birkaç paket.Tencereye sıcak su koyup aygazı yakmıştım.

Kollarımı birbirine kenetleyip mutfağın penceresinden dışarıdaki uçsuz bucaksız ormana bakarken güneş çoktan batmıştı ve yıldızlar Ay'a eşlik ederek yeryüzünü aydınlatıyordu.

Sahi yeryüzü aydınlatmaya değer miydi bunca acı şey yaşanırken...

Tenceredeki suyun fokurtusu kulağıma gelirken öksürük sesini duymamla başımı çevirmiştim,Kayra nuddleleri tencereye koymuştu bile.

"Baya dalgınsın,ne düşünüyordun?"

Gerçekten ne mi düşünüyorum, gerçekten düşündüklerimi söylesem dinlerler miydi ki beni sonuçta kimse iç sesim değildi!

"Hiç..."

"Hiç?"

"Evet sadece bir hiç!"

"Peki."

"Tamam!"

"Aynen."

"Öyle!"

Dediğimde ikimizde küçük bir kahkaha atmıştık.

"Hiç değişmemişsin..."demişti buruk bir sesle yani sonuçta sadece sekiz yıldır yüz yüze gelmemeye çalışıyordum kendisiyle.

"Çok değiştim aslında!"

"Haklısın."

"Hani hiç değişmemiştim?"

Sanane Elif niye soruyorsun ki şimdi.

"Zaman geçtikçe daha da güzelleşmişsin..."

Dediğinde açıkcası yüzüne boş boş bakmıştım ama içimde kopan fırtınayı bir ben bir iç sesim susturmaya çalışmıştı.

Elif sanırım sana güzelsin dedi,evet biliyorum güzelim bunu ben de kendime aynaya baktıkça söylüyorum ama o niye söylüyor dimi ne gerek var.

"Tamam."dediğimde yüzüme gerçekten mi der gibi bakıp gülmeye başlamıştı.

Ne tamam Elif,tamam elif sen sussan gerçekten güzel olucak,TAMAM ELİF.

Alt dudağımı ısırırken gözlerimi tekrar camdan dışarıya çevirmiştim.

"Nuddleler hazır hadi gel çok açtın ye."

Evet açım ve yicem sadece hazır demen yeter gibiydi Kayra ama tamam.

Sakin bir şekilde masaya oturup nuddleyi yemeye başlamıştım.

Yerken çıkardığım "hüüppp hüp hüpp"sesleri üzerine Kayra'nın bana baktığını farketmemle başımı kaseden kaldırmıştım,ağzımın etrafı hep sos olmuştu bunu hissediyordum.

Gülümsüyordu,gülmemeliydi bu hiç iyi değildi.Tamam Elif bakma yeter yemeğine geri dön.

Kaşlarımı çatıp nuddlemi yemeye geri dönmüştüm.