KARANLIK

1.BÖLÜM

Bu hikayeyi sessizce çektiği acılara ses çıkaramayan,boyun eğmek zorunda kalan çaresiz kadınlara,annelere ve kızlara adıyorum...

Merhaba canlarım umarım iyisinizdir,iyi olun ve iyi kalın🤍

Şimdiden iyi okumalar 🍀

~~~~~===~~~~~

Ben Elif,sadece Elif...

Sadece diyorum çünkü bu hayatta her duyguya karşı tek başıma mücadele ediyorum,kadın olmamdan mı kaynaklı acaba bu savaşım bilmiyorum ama emin olduğum bir düşünce var ki o da kadın olmak utanılacak veya küçümsenecek bir durumda olmak değildir!

Aksine onca zorluğa göğüs gerdiğimiz için gurur duymamız(duymak zorunda oldukları)gereken bir durum.

~~~~~===~~~~~

"Ya abi saçmalama istersen!"diye bağırarak büyük bir hışımla aşağı kata inmiştim.

"O sınava girmeyeceksin dedim o kadar Elif!"demişti kolumdan çekiştirip salona yürürken.

"Kimsin sen...kimsin sen ki benim hayatım için böyle karar vermeye yelteniyorsun,benim hayatım benim geleceğim bana karışma ABİ !"demiştim abi kelimesini bastırarak.

Babam salonda mustakbel eşiyle oturup hasbihal ederken bizim bağrışlarımız üzerine salona bir sessizlik hakim olmuştu.

" Mustakbel üvey anneciğim son kez ikaz ediyorum söyle şu oğlun olacak adama benim hayatım için kararlar vermesin,buna bir daha kalkışırsa kimin kızı olduğumu hatırlatmama gerek yok sanırım! "

Sanırım tehdit etmiştim evet evet kesinlikle onu gözünün yaşına bakmadan öldüreceğimi anlamış olmaları gerekiyordu yani umarım anlamışlardır.

İç sesim bir yandan benimle muhabbet etmeyi sürdürürken babam olabildiğince kulaklarımı zonklatan bir sesle ayağa kalkıp"Kimin kızıymışsın!?"demişti alaycı bir yüz ifadesiyle.

Gözlerimi sıkıca yumup yutkunmuştum,bu insanların önünde göz yaşı dökmek istemiyordum.

Yumruklarımı sıkarken gözlerimi aralayıp bana kimin kızısın diye soran tırnak içinde"babam" olan kişiye dik dik bakmaya başlamıştım.

Acı bir şekilde güldükten sonra "Gözlerimin önünde öldürdüğün kadının kızıyım HAKAN YILMAZ!"

Babama ismiyle seslenmiştim,hem de o havalara girdiği soyadını da ekleyerek.Yılmaz soyadına sahip olmaktan nefret ediyordum,bana annemin nasıl acımasızca öldürüldüğünü her an hatırlatıyordu bu isim.

Eee peki şimdi ne olucak elif babana ismiyle seslendin ve salondaki herkes suspus olmuş durumda.

İç sesimi susturmaya çalışırken verdiğim cevabın arkasında durup kimse bir şey söylemezken babamın asıl damarına basacağımı bildiğim cümleyi kurmaya başlamıştım.

"Neyseki ben sadece GÜLNİHAL YILDIRIM'IN kızıyım senin gibi bir adam benim babam olamaz!"

Sadece annenin kızısın Elif biliyorum ama şimdi olacaklar yine seni bir hafta odana hapsedecek.

Haketti bana hem annemin hatıralarının olduğu eve o kadını getiriyor hem de...hem de Serkan...Serkan bu evde benim üvey kardeşim vasfına sahip olucak.

İç sesimle koyu bir muhabbete girerken suratıma yediğim tokatı yere düşünce farkedebilmiştim,evet tokat atmıştı "babam" bana bunu yirmi yıllık hayatımda ilk defa yapmıştı.

Bu sefer gerçekten damarına basmıştım sanırım,oh iyi olmuştu ona en azından biraz vicdan azabı çeksin attığı tokat umurumda dahi değildi.

"Hakan amca!"diye önüme geçen Serkan'a bakarken bir yandan annesinin yani Nuray HANIM'IN(!) surat ifadesine bakıyordum,oğlunun benle olan geçmişini bilmiyordu bilse kalpten giderdi herhalde.

Aslında güzel fikir elif hazır tokadı yemişken anlatsan ya Serkanla olan ilişkini.

Aynen anlatayım sonra hemen bizi de evlendirsin "babam" dediğim adam birazcık susar mısın şu an sadece zihnimle düşünmek istiyorum senin fikirlerinle sonra ilgilenirim.

İç sesiyle konuşan nadir insanlardan olabilirdim,deli miydim acaba olsam kime neydi ki!

Kendimi toparlayıp ayağa kalktığımda babama dönerek"O sınava girmeme kim engel olursa gözünün yaşına bakmam,adam öldürmek çokta zor değil dimi babacım!"demiştim babacım kelimesinin üstünü bastırarak.

"Serkan oğlum kapıdaki korumalara söyle evden kuş uçurmasınlar hele ki adı Elif olan kuşu hiç uçurmasınlar!"

Kuşmuş başlıcam sizin kuşunuza,kimsiniz ki bana engel olmaya çalışıyorsunuz ya.

Annemi bu duvarların içine hapsettiğin gibi beni de hapsedemezsin Hakan bey!

Kendi kendime mırıldanıp yukarı odama çıkarken Serkan dediğim insanoğluda(o kadına insan diyebilir miyiz bilmiyorum ama maalesef insan görünümlü)arkamdan odaya gelmişti.

"Sen niye geldin ABİ?"demiştim gözlerini kısıp bana bakan sözde üvey abime ama bir ay öncesine kadar sevgilim olan adama.

"Abi demeyi keser misin Elif!"demişti sert ve tok bir sesle.

"Yoo kesmiyorum sonuçta abim olucaksın niye keseyim dimi(!)"

"Elif!"

"Evet abicim başka bir şey mi söyleyecektin?"

Onu sinirden deli ederken acayip zevk alıyordum sanırım bunun başka bir açıklaması olamazdı.

"Niye böyle yapıyorsun sevgilim!"dediğinde ben de şarteller atmıştı.

"Niye böyle mi diyorum Allah Allah bir düşünelim istersen Serkan Akkan,bir ay öncesine kadar sevgilim dediğim adam çok yakın bir zamanda üvey abim konumuna gelicek ve de annemin en yakın arkadaşım kardeşim dediği kadın babamın yatağını süsleyecek karısı olacak!"dediğimde kolumu tutup yalvaran gözlerle yüzüme bakarken "Sus lütfen!"demişti sessizce.

Niye susacaktım acaba söylediklerimin fazlası yoktu eksiği vardı.

"Allah Allah niye susayım abicim dokundu mu yoksa bir yerine ama neyse konumuz bu değil zaten ne sen umrumdasın ne de o babam olucak adam.Benim için mühim olan kendim ve geleceğim!"

"Senin geleceğin benim!"dediğinde sıcak nefesimi kulağına yaklaştırarak "Yaa öyle mi diyorsun,benim geleceğim asla zalim ve acımasız bir mafyanın yanında geçmeyecek Serkan Akkan!"deyip geri çekiliyordum ki beni kendisine doğru çekip yüzlerimiz arasında çok az bir mesafe varken nefesi dudaklarıma değiyordu kırık bir sesle"Büyük konuşma Elif Yılmaz!"deyip odadan çıkmıştı.

Büyük konuşuyorum kime ne,bir an önce bu insanlardan bu insanların yaşadığı bu karanlık hayattan kendimi kurtarmalıydım bunu hem kendim için hem de beni büyüten bu yaşa getiren annemin hatrına yapmalıydım.

Ahh anneciğim neredesin,tek başıma mücadele etmek çok zor bir de sen olmadan ayakta kalmaya çalışmak senin katilinle aynı evi aynı havayı paylaşmak o kadar zor ki...

Ama andım olsun seni öldüren bu caniden intikamını alacağım,sana çektirdiği her bir acıyı ona misliyle yaşatacağım.

Elif sözü!

~~~~~===~~~~~