12.BÖLÜM

49 11 61
                                        

(Kayra)

Sekiz Yıl Önce

"Baba,abim nerde?"

Masada kartları dağıtmakla meşgul olan kadın babama karşı iğrenç tavırlara bürünürken babam elindeki kartlara bakmaya başlamıştı.

Sorumu cevaplamaması üzerine masadaki örtüyü çekip yere fırlatmıştım,tüm kartlar ve jetonlar karışmıştı.

Masadakiler öfkeyle yüzüme bakarken yüzüne aşina olmadığım benim yaşlarımda görünen bir çocuk"İlaç odasında!"dedikten sonra gözden kaybolmuştu.

Adımlarım ilaç odasına giderken arkamda bıraktığım öfkeli adamların delici bakışları üzerimdeydi,duyduğum küfürler kulağımda yankılanırken içimde büyüyen huzursuzluğa engel olamıyordum.

İlaç odasının aralık duran kapısının önüne vardığımda duyduğum sesler yabancı değildi.

Bu bağırış...bu çığlık...Elif!

Elim ayağım buz kesmişti.Aralık olan kapıdan içeri girdiğimde gördüklerim...

Elif'in çırpınışları...beynime kan sıçramıştı,hiç düşünmeden belimdeli silahı çekip abimi...abim olacak şerefsizi vurmuştum.

Elif'in moraran bileklerini çözerken yerde kanlar içinde yatan canavarın gözleri hareket etmiyordu.

"Hadi gidelim."deyip buz gibi kesmiş bedeniyle hissiz bir şekilde yüzüme bakan Elif'i kucaklayıp nefesimi kesen odadan dışarı çıkmıştım.

Kalbim sıkışıyordu...küçücüktü...nasıl kıyabilirlerdi...nasıl yapmışlardı...hiç mi titrememişti o kaskatı kalpleri...şerefsizler!

~~~~~===~~~~~

"Ooo daha uyuyacak mısınız?"

Kulaklarımın dibinde bas bas bağıran Haktan'a küfrederek gözlerimi açmıştım.

Neredeydim...Elif... Elif'e sarılarak mı uyumuştum?

Elif bakışlarını benden kaçırırken yataktan kalkmıştı.

"Sana da günaydın Haktan!"demişti banyoya geçerken.

"Kardeşimle bu münasebetin hoşuma gitmiyor Kayra!"

Haktan'ın tavrı ciddileşmişti.Şakaklarımı ovarken üstümdeki çarşafı kenara itmiştim.

"Haktan sabah sabah uğraşma benimle! "deyip ayağa kalkıp odadan çıkmıştım.

"Elif'e kuzen olduğumuzu söyledim!"

"Ne!"

"İnandı."demişti buruk bir sesle.

"Söylemedin mi ?"

"Söyleyemedim..."

"Söyleyecek misin?"

"Bilmiyorum... tepkisinden korkuyorum."

"Neden?"

"Bir his sadece işte...ha bir de yukarıda söylediğimde ciddiydim kardeşimle olan münasebetin hoşuma gitmiyor!"

"Off Haktan! Banyoya gidiyorum ben sonra bizimkilerin yanına uğrarım...ha bir de şu kızı hallettin dimi?"

Serkan'ın kız kardeşini soruyordum.

"Evet bıraktım evine."

"Eyvallah!"

Haktan'ın çocukluğu gerçekten zor geçmişti.Doğduktan kısa bir süre sonra annesi babasından boşanıp başka biriyle evlenmişti.

KARANLIKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin