Boş bir inşaata gelmiştik.Kolumdan çekiştirerek üst kata çıkarken kendimi hayattan soyutlamaya çalışıyordum.
Bir odaya girdiğimizde tavanda gördüğüm kadınla gözlerim dehşetle bürünmüştü.
"O kadın...o kadın kim?"diyebilmiştim.
Kahkaha patlatıp cebinden çıkardığı silahı bir el ateş etmişti kadının karnına.
"Babamın metreslerinden biri."
Metresleri varmış çoğul eki kullandı bir de , Kayra'nın annesi için gerçekten kötü bir durumdu.
"Elif Yılmaz...Elif Yılmaz!"
Elindeki silahı saçımda gezdirirken buz kesen bedenim titriyordu.
Ölmekten korkmuyordum sadece annemin,dayımın,çocukluğumun intikamını almadan ölmek çok acıtırdı canımı.
Yüzüme indirdiği yumrukla duvara toslamıştım.Elmacık kemiklerimde hissettiğim acı dişlerimi sıkmama sebep olmuştu.
"Şimdi uslu uslu oturup Kayracığını bekleyelim!"
Acıdan zonklayan yüzümü tutarak yere çökmüştüm.
Allah'ım sana yalvarıyorum,bana dayanma gücü ver yoksa al canımı...
~~~~~===~~~~~
"Sen de biliyordun,bildiğin hâlde neden karşı çıkmadın!"
Kayra için mi söylemişti bunu, gerçekten biliyor muydu...bildiği halde beni uyarmamış mıydı?
Odanın kapısında duyduklarım beynimi uyuştururken abisinin yakasına yapışmış endişeli gözlerle bana bakıyordu.
"Elif..."
Yanıma yaklaşıyordu...hayır yaklaşma Kayra bunu yapmış olamazsın,bu sen değilsin!
"Yaklaşma bana! "
Yapmadım der gibi bakıyordu ama duyduklarım , kulaklarım beni kandırıyor olabilir miydi?
"Elif...yanlış anladın duydukların...duydukların gerçek değil...gerçek ama öyle değil!"
Gerçek ama öyle değil,yani gerçekten biliyordun Kayra.
"Haktan benim abimmiş!"demiştim acıyla gülerken.
Susuyordu sadece yaşaran gözlerle yalvarır gibi yüzüme bakıyordu.
"Allah kahretsin... Allah kahretsin ki seni sevdim Kayra...bana yapılacakları bildiğin halde beni uyarmamışsın!"
"Elif yemin ederim duyduğun gibi değil!'
"Nasıl peki Kayra Polat anlat!"
"Hadi anlat kardeşim!"
Duyduğum bu sesin varlığını unutmuş gibiydim.
"Evet biliyordum ama...söyleyemezdim."
Kayra nasıl bir sebep bana söylemeni engelledi,nasıl bir sebep bunları yaşamama neden oldu;böyle bir sebep olamazdı Kayra Polat.
"Neden? "demiştim elmacık kemiklerimdeki kanı ıslatan gözyaşlarım dudaklarıma akarken.
Dizlerinin üstüne çökmüştü...ağlıyordu.
"Zülfü Polat annemi öldürmekle tehdit etti...annem Elif anla beni,ölmesine sebep olamazdım..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIK
Novela Juvenil"Gitme..." Elimi tutan soğuk ellerinin verdiği ürpermeyle başımı yalvaran gözlerle bana bakan adama çevirmiştim...öyle bakma be adam yıkık olan bu kalbim daha fazla hangi acıya katlansın! "Kalamam..." "Bittim...yıllardır senin çektiğin acı tüm beden...
