[tamamlandı]
Yarım olan bendim, huzuru veremeyeceğini düşünen oydu.
.
"Bu zamana kadar hep ayağa kalkmaya ihtiyaç duyduğumu hissederdim şimdi ise..." Şaşkınlıkla başımı kaldırdığımda göz göze geldik. "İhtiyacım olan senmişsin aslında."
.
Boran yılla...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
uzun sayılabilecek bir aradan sonra merhaba. 😊
yorumlarınızı bekliyorum💙
•
Kafamın içi o kadar doluydu ki yorgunluktan, koşturmaktan ve düşünmekten beynim kazan olmuş çatlıyordu.
Çocuk büyütmek öyle kitaplardan okuyup da anlaşılabilecek bir şey değilmiş onu anlamıştım. Alpay şimdi öğlen uykusuna yatmışken onun hastayken ne kadar huysuz bir çocuk olduğunu yeni yeni anlıyordum.
Eve alışma ve yurttaki arkadaşlarından ayrılma sürecini burnumdan fitil fitil getiriyordu ve bu beni yorsa da çok hoşuma gidiyordu.
İlk günler onu tek bırakmamaya, yalnız olmadığını göstermeye çalışıyorduk.
Uyuşuk adımlarla yatak odasına ilerleyip kenardaki kapıdan içeri girdim. Açık dolap kapağının içindeki askılara uzandım. Boxerımı zor kapatan lacivert bir şortu bacaklarımdan geçirdiğimde üstüme de bol bir beyaz tişört giymiştim.
Ayaklarımı yere sürüyerek odadan çıkıp aşağı indiğimde Boran'ı görmek amacıyla etrafa baktım fakat yoktu. Homurdana homurdana evin aşağısına indiğimde her zaman karanlık kalan kısmın aydınlık olduğunu görünce adımlarımı biraz hızlandırıp içeri girdim.
Boran barfiks çubuğunda kendini yukarı çekerken çıplak teni gözlerimi kamaştırmıştı. Terden parlayan vücudunu alıcı gözüyle süzerken her hareketinde kasılan bedenine ve kol kaslarına bakarak dudaklarımı yaladım.
"Evde oturmak sana yaradı," diye mırıldanarak biraz daha ilerleyip kenardaki çift kişilik koltuğa yorgun bedenimi attım.
Hiç zorlanmadan tekrar kendini yukarı çekince gözleri gözlerime kilitlendi. "Beni kötü görmeni istemem," diyerek göz kırptı.
"Her halini gördüğümü sanıyorum, kötü halinden başka."
Dudağının bir kenarı yukarı kıvrıldığında çubuğa sıkıca kenetlediği ellerini bırakıp yerle temas etti. "Yatakta belden aşağısını hissetmeden yıllarını geçirmiş biri olarak o zamanlarda iyi göründüğümü mü söylüyorsun?"
Kaşlarım hafifçe çatılsa da çok takılmadan oturduğum koltukta yatar pozisyona gelerek uzandım. "Bana kendinin farkında ol diyen adama bak."
"Öyle, altındaki o kısacık şortla bile şu an beni nasıl zor durumda bıraktığını bilsen kendine söylediklerinden utanırsın."
Gözlerimi kapatmıştım ki cümlesinden sonra birini açarak ona baktım. "Hadi ya!"
"Kaşınma bence, sabah deliğini yeterince zorladım." Yere yatarak şınav pozisyonu alırken dağılmış saçlarına ve hafif uzamış sakallı yüzüne bakakalmıştım. Bir adam ancak bu kadar yakışıklı olabilirdi.
