Bölüm şarkıları
Beni hatırladın mı? ~Cem Adrian, Birsen Tezer
Herkes gider mi? ~Cem Adrian, Aylin Aslım
Ben seni çok sevdim ~Cem Adrian
Mutlu Yıllar ~Cem Adrian
Keyifli okumalar!
Efsun
Duygularım kendime doğrulttuğum silahımdı, tetiğe basan ise Pamir'di. Tetiğe bastığı için Pamir'e kırgındım ama silahı kendime doğrultan ben olduğum için asıl suçlunun kendim olduğunu da biliyordum.
Oturduğum sandalyede abimin ölümünden beri ilk defa dizlerim titriyordu. Ellerim, sesim ve hatta nefesim. Yine de karşılarında sırtım dik duruyordum, korkudan titrediğimi biliyorlardı ama umurumda değildi. Omuzlarımı bir an olsun düşürmüyordum, onların karşısında dik duramamam demek örgüte yenilmek demekti, bunun uğruna gerekirse ölürdüm ama buna izin vermezdim.
Kollarımı önümde bağladım ve içimdeki korkuya karşın rahat davranmaya çalıştım. Kaçamayacağımı bildiklerinden beni bağlamamışlar hatta gizli kapıyı bile kilitlememişlerdi. Ben de en az onlar kadar rahat davranıyordum.
''Hanginiz lider?'' diye sordum tükürürcesine. Mavi gözlerim bir Yasmin'i bir Pamir'i buluyordu. Pamir'e baktığımda kalbimde ince bir sızı hissediyordum, tamamen psikolojikti, biliyordum ama kalbim hem duygusal hem fiziksel anlamda çok acıyordu. Eğer bana öfkeyle, hatta nefretle baksaydı belki hiçbir şey hissedemezdim ama öyle özür dilermişçesine bakıyordu ki ondan nefret etmek için gözlerimi gözlerinden kaçırıyordum.
''Acele etme.'' dedi Yasmin kaşlarını kaldırarak. ''Yakında öğreneceksin, daha misafirlerimiz gelmedi.''
Gri gözlerine öfkeyle baktım. ''Ne misafirinden bahsediyorsun sen be?''
Rahatça arkasına yaslandı ve kollarını önünde bağladı, dudaklarına alaylı bir gülümseme kondu. ''Emniyettekiler buraya geliyor, seni kurtarmaya.'' alayla güldü ''Ve tabii örgütü dağıtmaya, hatta şu senin eski ekip bile gelebilir. Aileymişsiniz ya.'' son cümlesinden sonra şen bir kahkaha attı.
Öfkeyle yumruklarımı sıktım. ''Senin aileni de dağıtacağız birazdan.'' dedim kafamla masada oturan üyeleri göstererek.
''Aile mi?'' dedi kaşlarını kaldırarak. ''Bu masada oturan herkes birer kukladan ibaret.'' başıyla beni işaret etti ''Seni bu masaya oturttuğumuz için teşekkür etmelisin. Seni örgütün kuklası olmaya layık gördük, daha ne istiyorsun?''
Dişlerimi sıkıca birbirine kenetlediğimde artık kanayacak duruma gelmişlerdi. ''Sen de bu masada, tam karşımda oturuyorsun.'' dedim başımı omzuma yatırarak ''Bu durumda sen de bir kuklasın.''
''Kukla mı?'' dedi alayla gülerek, ardından kollarını iki yana açarak Pamir'e döndü. ''Ben kuklaymışım Pamir, duydun mu? Daha hangimizin kuklaları oynattığını bilmeden bana kukla diyor, duyuyor musun?'' alayla güldü ''Şu senin aptal kız çok komik.''
''Yasmin!'' dedi Pamir ses tonunu yükselterek. ''İleri gidiyorsun.'' dedi dişlerini sıkarak.
Yasmin alayla gülerek başını iki yana salladı. ''Kızı kendine aşık edip kullanacaktın, Pamir. Öyle anlaşmıştık.'' kaşlarını kaldırdı ''Meğer sen aşık olmuşsun.''
Gözlerimin dolduğunu hissettiğimde gözyaşlarını sertçe sildim ve bakışlarımı Pamir'e yönelttim. Yine aynı şekilde bakıyordu, özür dilermiş gibi bakıyordu. Bana acımasız bir şekilde baksaydı keşke, kalbim daha az acırdı.
"Bana yalan söyledin." dedim fısıldarcasına. "Kafamda kurduğumu söyledin, kendimi öyle suçlu hissettim ki ayağına kadar geldim ve sen beni buraya çektin." kollarımı iki yana açtım. "Bak, beni sen bitiriyorsun. Artık hiçbir şey hissetmiyorum." gözyaşlarım söylediklerimi yalanlarcasına akıyordu. "Artık kalbimi kıramıyorsun çünkü kıracak kalp bırakmadın. Zerre umurumda değilsin Pamir, örgüt lideri çıksan da, karşımda kendini öldürsen de zerre umurumda olmaz. Artık benim için bir yabancısın."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kanlı Sokaklar
Ação"Yıllardır polis teşkilatı olarak peşindeydik. Her işlediği suçta, her kurbanında, medyaya onun yüzünden yansıyan her haberde bir nefes kadar yakınındaydık. Bir şeytan gibi içimize sızmıştı. Bu profesyonel suçlunun kendime en yakın gördüğüm insanlar...
