dipnot: finali okuyup, ileride ikinci kez okursanız lütfen yorumlara spoiler yazmayınız. ❤️
***
Kiraladıkları evde üçüncü günlerini geçiren aile dışarıda akşam yemeği yeme kararı aldıkları bir an evden çıkarlarken Soo He, Hyunjin'in kolunun altından kaçıp az önce Jeongin'in kilidini açtığı arabaya binmiş, Jeongin de ayakkabılarını giyip elini sevgilisinin beline sarmıştı.
Hyunjin gülüp belindeki ele tutundu. "Senin yüzünden araba sürmeyi unutacağım."
"Dönünce arabanıza kavuşursunuz Doktor Hwang." deyip güldü Jeongin, hızla boynuna bir öpücük bırakıp elini belinden çekmiş, şoför koltuğuna yerleşmişti. Dışarıda ona gülen Hyunjin'e göz kırptığında Hyunjin kafa sallayıp hemen yanına yerleşti.
"Yang Soo He," diye konuştu biner binmez. "Kemerini bağla."
"Galiba birbirinize benziyorsunuz." diye söylense de Soo He kemerini bağlamış, Hyunjin ve Jeongin gülerken de yola çıkmışlardı. Açtıkları şarkıyı Hyunjin ve Soo He bağırarak söylerken, Soo He eline aldığı Jeongin'in telefonunu mikrofon gibi kullanıyordu.
Hyunjin telefonunu çıkarıp videoya aldı onu, kamerayı Jeongin'e çevirmesiyle Jeongin göz kırpıp önüne dönmüş, Soo He kameraya öpücük atmıştı. Güzel bir yer bulup inmişler, içeriye girmişlerdi.
Yemek sipariş ederlerken Hyunjin arkasına yaslandı. "Jeongin."
"Efendim?"
"Saçlarını tekrar sarı yapmaya ne dersin?" dedi aniden. Bunu beklemeyen Jeongin gülmüş, "Ne?" demişti. Saçlarını birkaç ay önce siyaha boyatmıştı ve aniden Hyunjin'in bu isteğini anlamamıştı.
Hyunjin omuz silkti. "Sarı Jeongin özledim, bu yeterli mi sebep olarak?"
"Kesinlikle." diyen Soo He okay işareti yapıp baş parmağını kaldırmış, Jeongin kafa salladı. "Olur," dedi önüne dönerken. "Yeterli."
Doktor sırıttı, yanağına hızlı bir öpücük bırakıp çekilmiş, gelen yemekleri yemişlerdi. Hava soğuk olsa da dışarıdaki deniz manzarası kendisinden bir şey kaybetmemişti, onu izlerlerken yemeğin üstüne Soo He yine tatlı yiyor, Hyunjin ve Jeongin ise kahve içiyordu.
Hyunjin, dizinin üstündeki elle oynarken "Dönünce başlayacak tekrar davalar," demişti Jeongin. Hyunjin güldü. "Evet, aynı şekilde hastane rutini."
"Bir şey sorabilir miyim?"
İkisi de Soo He'ye onay verdiklerinde Soo He kaşlarını kaldırdı. "Biz neden eve döndüğümüzde beraber yaşamıyoruz?"
"Şöyle ki bebeğim," dedi Hyunjin, ona doğru uzandı. Onun elini tutan kız ilerleyip kucağına oturduğunda Hyunjin yanağını okşamıştı. "Şimdi ben hastanede çok meşgulüm, baban iş yerinde çok meşgul bu yüzden üçümüz yaşarsak günün çoğu saati sen yalnız kalacaksın evde ve bu doğru değil."
"Jisung da bizimle kalsın."
"Bunun için Jisung'a sormamız lazım," dedi Hyunjin, gülümsedi. Jeongin'e döndü. "Öyle değil mi?"
"Hım," dedi Jeongin, ikisine doğru eğilip Soo He'nin elini tuttu. "Yine hep beraber yaşarız ama bir süre daha, biraz daha büyümen gerekiyor tamamen üçümüz olması için. Tamam mı?"
Küçük kız anladığını belirtircesine kafa salladığında Jeongin "Aferin benim bebeğime," diyerek gülmüş onu gıdıklamış, geri çekilmişti. Soo He onlarla muhabbet edip sınıftaki arkadaşlarını anlatırken çok geçmeden de uyuyakalmıştı.
Eve dönmüşler, Soo He'yi yatıran Jeongin salona ilerlemişti. Hyunjin'in yanına oturduğu zaman Hyunjin kafasını çevirip sevgilisi ile göz göze geldi. Güldü. "Çok garip geliyor evde böyle tüm gün oturmak, sürekli çalışma, rutinine alışınca... Böyle olmak tuhaf."
