Daomu Biji (Myanmar Translation)

2

#Unicode
အခန်း (၂)
နှစ်ပေါင်းငါးဆယ်ကြာပြီးနောက်တွင်
>>>>>

နှစ်ပေါင်းငါးဆယ်ကြာပြီးနောက် ဟန်ကျိုးရှိ ရှီလင်းချိပ်တံဆိပ်အနုပညာအသိုင်းအဝိုင်း(1)တွင်ဖြစ်သည်။

ရုတ်တရက်ကြီး ငါ့အတွေးတွေကို အဘိုးကြီးတစ်ယောက်က လာနှောက်ယှက်လာတယ်။ ငါ့အဘိုးရဲ့ ခရီးသွားမှတ်တမ်းစာအုပ်ကို ပိတ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုကြည့်လိုက်တယ်လေ။

"မင်းတို့ဆီမှာ ပုံတူမင်ကူးတွေလက်ခံလား?"
သူ ငါ့ကိုမေးလာတယ်။

သူ့ကြည့်ရတာ ဒီတိုင်းပေါ့ပေါ့ပါးပါးမေးတဲ့ပုံဖြစ်ပြီး ငါကလည်း ဒီလိုအလုပ်မျိုးမှာအတော်လေး ပါရမီပါလေတော့ ဝတ်ကျေတမ်းကျေပဲအဖြေပြန်ပေးလိုက်တယ်။
"လက်ခံပါတယ်.. ဒါပေမဲ့ ဈေးကတော့မမြင့်ဘူးနော်..."
ဒါက ခင်ဗျားမှာပစ္စည်းကောင်းမရှိရင် လစ်လိုက်တော့ ကျွန်တော်စာဖတ်နေတာကို မနှောင့်ယှက်နဲ့လို့ ပြောချင်တာပဲ။

ဒီလိုအလုပ်မျိုးမှာ ငါဆိုင်သုံးနှစ်ပိတ်လိုက်နိုင်ပြီး ပြန်ဖွင့်တာနဲ့ နောက်ထပ်သုံးနှစ်ထပ်ပိတ်ဖို့ လုံလောက်တဲ့ ပိုက်ဆံရနိုင်အောင် လွယ်လွယ်ရှာနိုင်တယ်လေ။ ငါအရင်ကတော့ ဗဟုသုတမယ်မယ်ရရမရှိတဲ့ ကာစတမ်မာတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်ရတာပျင်းပြီး မုန်းခဲ့ဖူးပါတယ်။ နောက်တော့ အဲ့လိုလူတွေမြင်တာနဲ့ သူတို့အတွက် ဘာမှလုပ်ပေးစရာမရှိသလို ဟန်ဆောင်ပြီး မောင်းထုတ်လိုက်တာပဲ။ ဒါပေမဲ့ အခုတလော ငါ့မှာအချိန်တွေအရမ်းပိုနေပြီး အကောင်းဆုံးရာသီမှာ ကောင်းတာဘာမှဝင်မလာဘဲ အဆုံးသတ်တော့မှာဖြစ်နေတော့ သိပ်ပြီးမလွယ်ကူသလိုခံစားနေရတယ်လေ။

"ဒါဆိုရင် မင်းမှာ နိုင်ငံများစွာစစ်မက်ဖြစ်ပွားချိန်ကာလက ပိုးသားစာအုပ်ပုံတူမင်ကူးရှိလားလို့ မေးပါရစေ? လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပေါင်းငါးဆယ်က ချန်းရှက သင်္ချိုင်းတစ်ခုကနေ သင်္ချိုင်းဖောက်သူခိုးတစ်ယောက်က ခိုးခဲ့တဲ့ဟာလေ... အဲ့နောက်မှာ သူက အမေရိကန်တစ်ယောက်ဆီကနေ အလိမ်ခံလိုက်ရတာလေ..."
အဘိုးကြီးက ငါ့ကောင်တာပေါ်မှာရှိတဲ့ ပစ္စည်းစုဆောင်းထားတာတွေကိုကြည့်ပြီး မေးလာတယ်။