8

155 22 1
                                    

#Unicode
အခန်း(၈)
တောင်ကြား
<<<<<

ဦးလေးသုံး မျက်မှောင်ကြုတ်သွားတယ်။
"ခေါင်းတွေချည်းပဲလား? ခန္ဓာကိုယ်တွေမပါဘူးပေါ့?"

"အဟုတ်ပဲ..."
စားပွဲထိုးမလေးကပြောတယ်။
"ကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်လို့ ရှင်တို့မထင်ကြဘူးလား? အဲ့နေရာပြိုကျသွားကတည်းက သွားဖို့နည်းလမ်းကိုမရှိတော့ဘူး... လားတွေတောင် မသွားနိုင်ကြဘူး... အဲ့နေရာကိုသွားချင်ရင် အကျိုးအပဲ့တွေကြားထဲမှာ တစ်လှမ်းချင်းလှမ်းရင်း တက်ရမယ့်နည်းပဲရှိတယ်... ရှင်တို့ရောက်နိုင်သွားတယ်ဆိုရင်တောင်မှ တစ်ချက်လောက်ပတ်ကြည့်တာမျိုးပဲ လုပ်နိုင်လောက်တယ်... လူတွေအများကြီး အဲ့ဒီ့ကိုသွားဖူးပေမဲ့ တောင်တွေပြိုကျထားတဲ့ပုံကိုလည်းမြင်ရော ခေါင်းရမ်းပြီးပဲပြန်လာကြတာ..."

ဦးလေးသုံးက ဘေးမှာပျင်းတိပျင်းရွဲထိုင်နေပြီး ဘာမှတုန့်ပြန်မှုပြမလာတဲ့ မျက်နှာသေကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပြီးမှ စားပွဲထိုးမလေးကိုမေးလိုက်တယ်။
" တောင်မပြိုခင်တုန်းက လူတွေအထဲကိုသွားခဲ့ကြဖူးတယ် မဟုတ်လား?"

"ဟုတ်တယ်... ဒါပေမဲ့ သူတို့တွေ အထဲမှာ ရက်တွေအများကြီးနေခဲ့တာတောင်မှ ဘာပစ္စည်းမှယူမလာတာကို တွေ့မိတယ်... အထဲမဝင်ခင်ကတော့ တပြုံးပြုံးပျော်ပျော်ရှိနေကြတယ်ဆိုပေမဲ့ အပြင်ထွက်လာတာနဲ့ သူတို့အဝတ်တွေက သူတောင်းစားတွေလို ညစ်ပတ်စုတ်ပြတ်သတ်နေပြီး နံလွန်းလို့ သူတို့အနံ့တွေက ကောင်းကင်ထိတောင် ထိုးတက်နေရောပဲ.... ကျွန်မအဘိုးပြောတာကတော့ သူတို့တွေက အထဲမှာ သင်္ချိုင်းဂူကို ရှာမတွေ့လောက်ကြဘူးတဲ့လေ... ဘယ်လိုလဲ? ရှင်တို့တွေရော သွားစမ်းကြည့်ချင်ကြသေးလား?"

"မင်းပြောတာ ကြားပြီးတော့မှ အခုချက်ချင်းကို သွားကြည့်ချင်မိသွားပြီ... မဟုတ်ရင် ဒီလိုလာတာ အလဟဿဖြစ်သွားရမှာပေါ့...."
ဦးလေးသုံးက ရယ်ရုံသာရယ်လိုက်ပြီး ဆက်မပြောတော့ဘူး။

စားပွဲထိုးမလေးက ငါတို့ရဲ့အစားအသောက်တွေကိုယူဖို့အတွက် မီးဖိုချောင်ထဲဝင်သွားတဲ့အချိန်မှာ ဖန်ကျစ်ကပြောလိုက်တယ်။
"ကြည့်ရတာ ငါတို့ရှာနေတဲ့ သင်္ချိုင်းဂူကြီးက ဒီနေရာမှာရှိလောက်တယ်... ဒါပေမဲ့ အဲ့ကောင်မလေးပြောတာကို နားထောင်ကြည့်ရသလောက်တော့ ငါတို့ရဲ့ပစ္စည်းတွေအားလုံးကို တောင်ပေါ်ကိုသယ်ဖို့အတွက် နွားလှည်းလို့ သုံးလို့မရလောက်ဘူးလို့ ထင်တာပဲ..."

Daomu Biji (Myanmar Translation)Where stories live. Discover now