KARAMLIK

23. Bölüm

Merhaba böcükler 🌼
Bu bölüm için deli gibi şarkı aradım fakat istediğimi bulamadım, o yüzden bu bölüm şarkı yok.
Karamlık daha çok kişiye ışık olsun diye oy ve yorumlarınızı ihmal etmeyin lütfen.💛

“Mira’nın gidişinin seni bu kadar üzeceğini düşünmemiştim.”

Karanlık sokakta attığımız adımlar dışında ses yoktu. Uzaktan gelen şehrin sesi bir uğultu gibiydi.

Bakışlarımı elimi sıkı sıkı tutan Karam’a çevirdim.

“Bende beni bu kadar etkilemesini beklemiyordum, galiba kız kardeşin bir büyücü.”

Cevabım onu güldürdü. Ne kadar Zelmira’nın gidişine üzülüyor olsam da bunu yapak zorunda olduğunu görebiliyordum. Başarılı bir iş kadını olmak için herkesten daha çok çalışması gerekiyordu.

“Büyücümü bilmiyorum ama belli özel güçleri olduğuna inanıyorum.”

Kesinlikle özel güçleri vardı, yaydığı enerji efsunlu ışıltılarla süslenmiş gibiydi. Onu dışarıda gördüğüm anlar sınırlıydı fakat girdiğimiz her ortamda gözleri üzerine çekiyordu. Ayrıca sorunlarla baş etme yöntemi de sıradan insanlarla kıyaslandığında iddialı derecede üst seviyelere çıkıyordu. Bu özelliğin Karam’da da olduğunu unutmamam gerekiyordu. Yarım saat önce yaşananlar bunu destekler nitelikteydi.

Yarım saat önce

 

Zelmira gidişinin haberini verdikten sonra ortamdaki gerginlik yok olmuştu. Her zaman ki halimize dönmüştük. Zelmira ve ben işlerimiz hakkında uzun uzun konuşurken Karam sessizce bizi dinliyordu. Arada tenimin derinliklerinde hissettiğim bakışlara maruz kalsam da sakin kalmayı başarıyordum.

“Aslında çoğu bitti az bir iş kaldı. Projede ki eksiklikler giderilip, yeni modelin ilk örneği üretilirken, toplantılar ve geri kalan ufak detaylarla ilgilenmem gerekiyor.”

Zelmira anlattıkça içim daralıyordu. Az bir iş kaldığını sonrasında yoğun olmayacağını söylese de tüm bunlarla başa çıkmak hiç kolay gözükmüyordu. Üstelik Zelmira’nın bu sürecin tamamında her şeyle ince ince ilgileneceğini biliyordum.

Yoğun ve yorucu bir süreç olacağı belliydi ama Zelmira anlatırken gözleri ışıl ışıl parlıyordu. Başarının getirdiği bu ışığı tanıyordum, işine ciddi anlamda aşıktı.

“İlk uçuş denemesinde orada olmak istiyorum. Buna iznimiz var mı?”

Gözleri heyecanla açıldı.

“Şaka mı yapıyorsun Feris, tabi ki gelebilirsiniz!”

Daha önce bir uçağın test uçuşunu katılmamıştım, bazı şeyleri deneyimlemek hoş olabilirdi. Heyecanlı bakışlarımı Karam’a çevirdim, bu test uçuşuna daha çok vardı fakat bu heyecanımı gram azaltmıyordu. Kafasını aşağı yukarı sallayıp gideceğimizi garantiledi. Tam bir şey söylemek üzereydim ki bir ses beni susturdu.

“İnsanların sırf  dikkat çekmek için vücudunu açıyor olması çok acınası doğrusu.”

Zelmira’nın arkasında ne zaman geldiklerini görmediğim bir çiftten gelmişti ses. Normal konuşma sesleri bizim masamıza gelmiyordu fakat bu cümle kasıtlı olarak sesli söylenmiş gibiydi. Zelmira’nın kaşları çatılırken, gözlerimi korkuyla Karam’a çevirdim gözleri hiç iyi bakmıyordu.

“Bizi kast ettiğini sanmıyorum.”

Geçeğin bende farkındaydım ama masada gezinen elektrik iyiye işaret değildi. Bu elbiseyi çok severek almıştım ve kimseyi etkilemek gibi bir niyetim yoktu. Sadece sevmiştim. Dekoltesi umurumda değildi içinde kendimi iyi hissediyordum, yani az öncesine kadar.