KARAMLIK

26. Bölüm

Merhaba böcükler💛
İşte yeni bir bölüm daha!
Karamlığın daha çok kişiye ulaşması için oy ve yorumlarınızı ihmal etmeyin lütfen.

The Weeknd- Heartless

 

Karam Demir

 

Hayatımdaki en güzel kadını uyurken izlemek tahmin edeceğimden çok daha mükemmeldi. Mükemmel olmasının sebebi bu kadının Feris olmasıydı. Onun güzelliğine alışmam çok uzun sürecek gibi geliyordu. Altın rengi saçları camdan içeri sızan güneş ışıklarını andırıyordu. Pürüzsüz teni, cildinin altında sim döşenmiş gibi ışıl ışıldı. Dudakları kulağına taktığı kirazlarla aynı renkteydi. Ne zaman uyanıp ne kadar süredir onu izliyordum hiç bir fikrim yoktu.

Dün gece benden günlerdir sakladığını düşündüğü o şeyi söylediğinde, gözleri fazla güzel sesi fazla narin çıkmıştı. Hâlâ benden bir şey gizleyemeyeceğini anlamamıştı.

Dün gece.

 

Kollarımın arasında sessizce yatarken uyuduğunu düşündüğüm bir an bana döndü. Gözlerine bakar bakmaz neden bana döndüğünü anladım. Günlerdir uykusuna mani olan şeyi sonunda bana söyleyecekti. Daha ilk günden sorunun ne olduğunu öğrenmiştim ama onun bana söylemesini beklemiştim. Bu olayın onu böylesine yoracağını bilseydim o gün konuşurduk ama onu beklemiştim. Feris’in  hazır hissetmediği hiç bir şey yapmazdım.

“Benimle bir yere gelir misin?”

Sesi kulaklarımda dans etti.

“Seninle her yere gelirim güneşim.”

Bu konuda ciddiydim eğer Feris isterse gitmeyeceğim, yapmayacağım şey yoktu.

“Yurt dışındaki abimin düğününe de gelir misin?”

Gözlerinin dolmak üzere olduğunu fark ettim, uzanıp gözlerini öptüm.

“Yurt dışındaki abinin düğününe de gelirim.”

Omuzlarında ki yükün çoğunun azaldığını hissediyordum. Bu düğünü, içinde o kadar sıkıntı haline getirmişti ki adam akıllı yemek bile yiyemiyordu. Ben gideceğimiz uçaktan kalacağımız otele kadar her şeyi ayarlamıştım.

Benim olduğum yerde sevgilimin canının sıkılmasına asla göz yumamazdım. Bu planlarından şu anlık Feris’in haberi yoktu ama yakında olacaktı.

“İyi ki varsın Karam.”

Adımı onun sesinden duymak, kuşların mutlulukla cıvıldayışını andırıyordu.

“İyi ki varsın güneşim.”

Feris hayatıma dahi olmasaydı nasıl bir adama dönüşeceğimin farkındaydım ve bu adam Mira’yı bile korkutuyordu. Bazı anlar dışında hâlâ insanların korktuğu o uğursuz adamdım. Ama o nadir anları asla sıradan insanlar göremeyecekti.

 

Günümüz

 

Feris’i uyandırmadan yataktan kalktım, ne kadar saatlerce onu izlemek istesem de yapmam gereken işler vardı. Feris uyanırsa beni yalnız bırakmayacağını iyi biliyordum. Şu an en son istediğim şey Feris’in benimle Sis’e gelmesi olurdu. Birlerine yerini bildirmem gerekiyordu.

 Hızlıca hazırlanıp aşağı indiğimde Mira ve Suşi’yi koltukta uzanırlarken buldum. Birbirlerini fazlasıyla sevmişlerdi.

“Geç kaldın.”