KAN GÖZYAŞI SERİSİ I

1. BÖLÜM: Kanlı Hançer

Bölüm şarkısı: All I think about now- Pixies

1.BÖLÜM: Kanlı Hançer

(Yazardan)

"Bana ne yapacaksın?" diye sordu korkuyla genç kadın. Elleri sandalyenin arkasına, ayakları ise sandalyenin ayak kısmına bağlanmıştı. Kahverengi saçları iki yandan gözyaşlarıyla ıslanmış yanaklarını kapatıyordu. Güldü karşısındaki genç adam. Yüzünde siyah maskesinin sadece göz kısmı açıktı. Gözleri ise mavinin en soğuk tonuna sahipti. Canlı bakmıyordu o gözler, ardında alevler içinde yanan birileri vardı. Genç adam vardı, genç kadın vardı ve genç adamın ardında bırakmaya çalıştığı küçüklüğü vardı.

"Sana ne yapmamı istersin?" diye sordu alayla. Siyah kapüşonu gece saçlarını örtmüş, sadece birkaç telini göz önüne sermişti. Siyah eldivenleriyle tuttuğu bıçağın keskin tarafını sağ elinin işaret parmağına sürttü kesercesine.

"Neden? Neden buradayım?" Genç kadın, adama sorduğu soruyla birlikte yeniden akmaya başlamıştı gözyaşları. Çaresiz bir şekilde karşısındaki genç adama bakıyordu. Elindeki bıçak onu tir tir titretirken her şeye rağmen gözlerini karşısındaki neredeyse siyah olan gözlere yöneltti. Adam elindeki bıçağı sert bir hareketle fırlattığında genç kadın cılız bir çığlık atmış hemen ardından ise bıçağın tahtaya saplanma sesi gelmişti. Sert adımlarla genç kadının oturduğu sandalyenin önüne geldi genç adam. Seri bir hareketle eğilip yüzünü yüzüne yaklaştırdı, elleri ise oturduğu sandalyenin kollarına dayanmıştı.

"Hiçbir şeyden haberin yok, değil mi ufaklık?" diye sordu adam maskesinin ardından gülümserken. Genç kadın başını hızla iki yana salladı.

"Bilmiyorum diyorum!" diye bağırdı karşısındaki adama öfkeyle. "Bil-mi-yor-um!"

"Bileceksin!" Genç adamın sert tınısı kadını kaskatı yaparken o ölü ruhun hayat bulduğu gözlere bakmaya devam etti. "Sen," dedi tehlikeli bir tonda. "Kimin kızısın biliyor musun?" Genç kadının yemyeşil gözlerine kilitledi gözlerini. En içine baktı sanki onu görecekmişçesine. "Sen," dedi tekrardan dişlerinin arasından zehirli oklarını fırlatırken. "Sen, Hazel Arsoy benim çocukluğumun katilinin kızısın ve ben," Duraksadı, dudaklarını ıslatıp tekrardan araladı açık pembe dudaklarını. "Çocukluğumun katilini yok edeceğim." Bu bir sözden çok kendine ettiği bir yemindi. Çocukluğuna ettiği yemin... "Sen de benim onu bitirmeme yardım edeceksin." Genç kadın şaşkınlıkla karşısındaki adama bakarken kendi öz babasının ne yaptığına dair en ufak bir iz arıyordu adamın gözlerinde. En ufak bir yalan kırıntısı. Lakin yoktu, gözlerindeki kararlılık ve intikam parıltıları dışında hiçbir şey yoktu.

"Yalan söyleme." dedi kadın titreyen sesiyle. "Benim babam bir karıncayı bile incitmez, incitemez." Genç adam bu sözler karşısında engel olamadığı siniriyle sandalyeyi sarstı. Genç kadın geriye doğru düşeceği sırada ise yeniden onu tutup sabitledi.

"Senin baban," dedi tükürürcesine. "Bir katil ve sen küçük kız, bir katilin kızısın."

"Hayır!" İnkar... Her şey bir inkârla başlamıştı. "Hayır, hayır hayır! Yanlışın var! Babamı tanıyorum ben. O bir hakim! Böyle bir şey yapmaz!"

"Öyle mi?" diye sordu genç adam. Karşısındaki kızın başını hızla sallaması alayla izledi. "Peki öyleyse." Ellerini sandalyenin kollarından çekti. Birkaç adım geriye giderek üstündeki siyah kapüşonun fermuarını indirdi. Yavaş hareketlerle çıkarırken siyah hareleri kadının yeşil gözlerindeydi. Kapüşonlu yeri boyladı, üstündeki siyah tişörtle kaldı. Açıkta kalan kollarındaki dövmelere değdi genç kadının bakışları. Sadece dövmelerle kaplı değildi, aynı zamanda kesikler de vardı. Dikkatli bakılınca anlaşılıyordu. Yaptırdığı tüm dövmeler sanki o izleri kapatmak için yapılmıştı. Genç adam atik bir hareketle üstündeki tişörtü de ense kısmından kavrayarak çıkarmıştı. İşte şimdi tüm izleriyle karşısındaydı kadının. Altındaki siyah kot pantolonu kasıklarının başlangıcındaydı. Kasığından karnına kadar ulaşan bir iz gözüne çarptı kadının. Ardından biraz daha yukarı çıktı bakışları. Göğsünde dövme olmasına rağmen yine izler gözüküyordu. Sol göğsü boştu ve oradaki izler varlığını unutturmak istemezcesine orada yer edinmişti kendine.