Baba sorunları.
Neydi o? Almadığın bir oyuncak için küsmek miydi?
Ya da beni oyuncak etmen miydi?
Keşke bana almadığın bir oyuncak için olsaydı ağlayışım. Gözyaşlarımın sebebi diğerleri gibi istediğim telefonu almaman olsaydı. Düştüğüm her hatada arkamda dağ gibi bir babam olsaydı keşke. Sahi, çok mu zordu baba?
Hiç mi sevesin yoktu baba?
Hiç mi saçımı koklamak istemedin? Hiç mi sarılasın yoktu? Hiç mi öpesin yoktu? Hiç mi başımı okşayasın yoktu? Hiç mi kızım diyesin yoktu?
Seni de suçlamak olmaz, sevgi görmemiş bir babadan sevgi beklenmez.
Babamı da babası hiç sevmezmiş. Doğru dürüst anlatmazdı ama konusu açıldığında gülerek nasıl dövüldüğünü anlatırdı.
Bazen düşünürdüm, dedem sana sevgi gösterseydi, bu sevginin meyvelerini ben de görür müydüm baba?
Dedem öyle bir adammış ki, babamın başının üzerine elma koyup ateş edermiş. Babam gülerek anlatırdı ama gözlerinden anlardım nasıl da unutamadığını. Nasıl hala canının yandığını. Hele ki bunu yaşadığında henüz on iki yaşındayken.
Babaannem de dövermiş onu, bazı günler bize geldiklerinde gülerek babamı nasıl dövdüğünü anlatırdı bana. Kendi oğlunun canını yakışını nasıl gülerek anlattığını o zaman bile anlamazdım, hala anlamam.
Sahi, sen de sevilseydin ben şu an bunları düşünüyor olur muydum baba?
Dedemin vermediği sevginin acısını nasıl çekiyorum ama.
Ama sen dedem gibi bile değildin baba. Öldüresiye dövseydin, başımın üzerine elma koyup ateş etseydin, ama beni amcama oyuncak yapmasaydın. Sen dedemden daha beterdin.
Sen göremediğin sevginin acısını da benden çıkarmışsın baba.
Sen hiç sevilmedin ama sevmek için de çabalamadın.
Ellerin bile titremedi anneme tüfeği doğrulturken. Sesin bile titremedi dişi köpek hikayesini anlatırken. Yüzün dahi kızarmadı beni amcama bırakırken.
O zaman düşünürdüm, baba olmak böyledir derdim. Sert olacaksın, gülümsemeyeceksin, sarılmayacaksın, sevmeyeceksin, ilgilenmeyeceksin çünkü babasın. Baba böyle olmalı, derdim. Çünkü benim babam böyleydi.
Ama çok sonra anladım, seninki babalık değilmiş.
Baba bile olmayan biri böylesine mükemmel bir baba olabiliyorken sen bunu nasıl beceremedin baba?
Öğrenmek, yanlış bildiğim şeyden daha çok canımı yaktı. Başka çocukların sevildiğini öğrenmek çok canımı yaktı. Sevgi vermekten aciz, geri kafalı bir ailede büyüdüğümü, bu sevginin diğerlerine göre çok normal bir şey olduğunu öğrenmek çok canımı yaktı.
Karşımdaki katil bile kendi kanından olmayan bir kıza karşı nasıl bu denli baba olabiliyordu o halde? Sen hiç olamadın baba.
Hiç için de acımadı. Hiç vicdanın sızlamadı beni, kızını kardeşine iterken. Benim için endişelenmedin. Benim için korkmadın. Beni korumaya çalışmadın. Ben senin için tarlada çalışması için besliyor olduğun bir çiftçiydim sadece. Ben bir çocuk değil, gelecekteki amelenizdim sizin.
Kendi babam bile benim için hiç endişelenmedi, bir katilin kanlı elleri benim için nasıl titrerdi peki, babamın bile titrememişken.
Kanlı diyip tutmadığım eller şimdi benim için kendi kanını akıtıp nasıl titrerdi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruh Cinayetleri
Teen Fiction"Ya kimsin sen? Amacın ne senin, derdin ne? Ne yapmaya çalışıyorsun anlamıyorum." Hıçkırıkların arasından zorlukla konuşurken başımı kaldırıp yüzüne baktım. Bakışları garipti. Az önce birini öldürmemiş gibi, masum bir adammış gibi. Üzülmüş gibi. "B...
