Bir Meleğin İntikamı

18. Bir Meleğin İntikamı

"Gökyüzüne asıldı yine birileri;

02.12.2023

  Çok kalabalık olmadı  mı oralar, gitmeye ne gerek var."

   Elimdeki çiçeğe dönüp yine baktım. Bir çay bardağı su.

  "Bizi düşürdüğü durumu asla unutmayacağım."

  Gözlerimi kapattım. Derin bir nefes aldım ve geri çekildim.

   "Hatırlatıp durma."
 
   "Bana sesini mi yükselttin?"

   "Hayır."
  
   "Sinirli misin?"

    "Tabii ki sinirliyim." diyerek sürahiyi tezgahın ortasına ittirdim ve dik dik çiçeğe baktım. Gidip saksı almak yerine yine bir sürahi almıştım. Çünkü...bende de vardı geri zekalılık.

   "Gidip şu iti bulalım. Yine araya kaynadı." dediğinde doğrulup ellerimi ceplerime soktum.

   "Doğru elimizden kurtuldu."
  
   Sessizce mutfaktan geçmiştim ki kapı çaldı. Dönüp kapıya sonrasında ise aynadaki aksime baktım. Kapım çaldı?

   "Kim gelmiş olabilir?"

   Gözlerimi kısarak kapıya yürüdüğümde Fısıltı beni durdurdu.
  
   "Geri zekalı gelmiş olmasın."

  Yavaşlayan adımlarım bu söz ile hızlandı. Seri adımlar ile kapıya yürüdüm ancak ne zaman elim kapı kolunu kavradı o an zaman durdu.

   "Neden gelmiş olabilir?"

   "Belki de test edecektir."

   "Neyi?"

    "Ölünce yeniden dirilip dirilmeyeceğimizi."

   Kaşlarım havaya kalkarken kapı bir kez daha çaldı. Gözlerimi kapatıp sakin kalmaya çalıştım. Şu anda önemli değilim. Şu anda ne olduğu önemli değil. Şu anda ben önemli biri değilim.

   Kapıyı açtığımda bana bakan kız ile dişlerimi sıktım.

  "Hoş geldin." dedim saçma bir şekilde. Gözlerini öylece dikmiş yüzüme bakıyordu.

   "Hazırlan." dedi iki metre öteden.

    "Anlamadım."

     Eldivenli ellerini göğsünde birleştirirken yüzüme baktı.

   "Seninle başbaşa konuşamayacak kadar senden korkuyorum." dediğinde kaşlarım havaya kalktı.

   "Benimle konuşmak mı istiyorsun?"

   Kafasını sallarken bir adım daha geriye gitti.

   "Bekliyorum."

   Hızla arkamı döndüm. Odama gidip bir kaban aldım üzerime. Cüzdanım, anahtarım falan derken aynanın önünde buldum kendimi.

   "Ne konuşacak benimle?"

   "Belli değil mi?"

   Tek kaşımı havaya kaldırdım.

    "Uzaylı olup olmadığını soracak."

    Gözlerimi kısıp aynadaki aksime uzunca baktım ve tekrar dış kapıya yöneldim. Bu da bir gelişme.

   Ellerini montunun cebine sokmuş, ayakkabılarının ucuna bakıyordu. Yanına gittiğimde gözlerini bana çevirdi ve merdivenleri inmeye başladı. Onun peşi sıra sessiz yürüdüm. Beraber siteden dışarı oradan da alışveriş merkezine kadar yürüdük. Tek kelime etmedi yol boyu. Hatta yanımda bile yürümedi. Önümden yürüdü. Üzülmedim. Böyle böyle alışabilirdi. Alışmak ister miydi?