Chapter 38

711 12 0
                                    


Elaine's Point Of View.

"Hey girl, what happened to you?"

Tanging iling lamang ang naisagot ko kay Marian nang tanungin ako nito. Wala na akong lakas para magsalita pa. Dumiretso ako sa kuwarto ko at doon umiyak na naman ng umiyak.

Hindi pa rin kasi nagsisink-in sa akin ang nangyari. Naithan has a child. Wow… just wow. I didn't expect that though, eh 'di sana less ang sakit na nararamdaman ko ngayon.

Narinig kong may kumatok sa aking kuwarto. I am expecting that it was Marian kasi wala namang ibang kakatok sa kuwarto ko 'di ba? Why would I expect na susundan niya ako rito at sasabihin niya na hindi niya anak ang batang babaeng 'yon?

Oh damn, Elaine! Stop with your bullshit thought.

I opened the door of my room and I was shocked because I wasn't expecting him to come here that fast.

"What?" nagtatampong tanong ko.

He just chuckled. "I'm sorry, I should've told you about that."

"Oh It's too late Josh" I said without even throwing him a glance. "So what are you doing here?"

"Are you asking me Ele kung anong ginagawa ko sa sarili kong pagmamay-ari?" taas-noong tanong nito sa akin na naging dahilan ng pagbaling ko sa kaniya.

I chuckled. "Oh… sorry Mr. Joshua Gonzales for asking you that. Let me rephrase the question, hmm? Okay okay, so ano bang ginagawa ng isang Mr. Gonzales sa tapat ng kuwarto ko?"

Napahalakhak naman ang lalaki. He's enjoying it, I know. "I'm here to ask you if you're okay."

"Is that even a question, Josh?! Gosh! Of course I am not!"

"Oh fuck lower your voice please, let's just talk tomorrow. Rest now Ele and I'm so sorry again."

"I'm sad to say this but I'm going home tomorrow. Ayoko na rito sa Laguna."

"Really? Anong oras alis mo?"

"I don't know at saka asa ka naman na ipapaalam ko sa 'yo, ano. Baka mamaya sabihin mo sa kaniya, suss Josh, 'wag ako."

Mahina siyang napatawa dahil sa naging tugon ko. "Magpahinga ka na nga," aniya at ginulo ang aking buhok.

I watched his back before closing the door. I decided to go to sleep early kasi medyo maaga ang flight ko bukas.

Nang hihiga na sana ako sa kama ay biglang may kumatok. Oh damn, ano na naman ba ang kailangan ng lalaking 'to?

Inis akong tumayo para pagbuksan ng pinto ang kung sinumang kumatok.

Oh I was wrong. It's not Josh, anyway.

"I heard you and Josh talking about something. Are you okay?" Marian asked me with her worried face. "At saan ka galing kanina babae? Kulang-kulang ang text, aba! Kargo kita ano, lagot ako kila tita kapag nawala ka."

"I'm tired Mayan. Nga pala, uuwi na ako bukas."

"Ano?!"

Nakng!

I made a face palm. Mahirap bang intindihin 'yon?

"Babalik na akong Manila."

"At sa anong dahilan naman?"

"I'll tell you kapag nakabalik ka nang Manila, but for now I wanna rest. Pagod ako eh," matamlay na saad ko at mukhang nakuha naman niya.

She tapped my shoulder twice and hugged me tight. "Okay, good night." She said and left me.

Our Forbidden Love | ✔Where stories live. Discover now