Yakup arkasından seslenen Ersin'e hızla bakmak üzere dönmüştü. Omzunun üzerinden bir bakış yolladığında alnına yaslanan silahla birlikte olduğu yerde donakaldı. Çizgi biçimli dudakları ve solgun bakan gözleriyle birlikte Ersin ona tebessüm ediyor ve yineliyordu cümlesini.
"Konuşsan da duyamazlar. Öteki taraftan sesin çekmiyormuş."diye fısıldadı Ersin sakince. "Ancak merak etme yakında yanlarında olursun."
"Sen ne sikim!"diye gürlemişti Yakup lakin sesi aşağı bahçede avaz avaz ağlayan bebeğin sesiyle birlikte arşlanmıştı. Yakup tiksinen bir ifadeyle yakışıklı ancak yılansı bir ifadeyi içinde barındıran yüze gezdirdi gözlerini. "Sensin,o sensin."diye gürledi.
Daha demin elleriyle taşıdığı valizlere bakındığında Yakup çoğu şeyi kafasında oturtmuştu. Paraları valizlere yükleyip buradan siktir olup gidecekti ve Ersin muhtemelen aşağıdaki çoktan yolundan çekmişti. Yakup hırsla dolan gözleriyle onun yüzüne avaz avaz bağırmak istese de alnında soğuk ve metalik bir öpücük gibi baskı yapmakta olan silah namlusu canını yakıyordu.
"NEDEN!"diye gürledi Yakup hırsla. "Neden orospu çocuğu neden!"
"Nasıl bu kadar aptal olabilirsin ?"dedi küçümser bir edayla gözlerini onun yüzünde gezdiren Ersin. Hırstan dişlerini o denli sıkıca kapatmıştı ki dişleri arasından konuşuyor,bu da ıslık benzeri bir tınıya neden oluyordu.
"Onları öldürmediğini söyle!"diye gürledi Yakup acıyla. "Benim videolarımı yayanın sen olmadığını söyle!"
"Bitiremedikleri kahvelerine bak."diye fısıldadı Ersin tebessümle. "Riva'da yazlık eve gitmek için beni bekliyorken içtikleri kahvelerine bak..."
Ersin irileştirdiği gözlerini yuvalarından fışkırtıyor,hırstan titreyen dudaklarını dişliyordu. Silahı usulca havaya sıkmıştı. Küçük bebek ağlamaktan mosmor kesilse de arkası dönük çift en ufak bir tepki bile vermeden silah sesine rağmen sabit kalmışlardı.
"Ruh hastası,neden?"diye gürledi Yakup acıyla.
Kendi bilinmez akıbetine mi yansaydı yoksa aşağı bahçede iki ölü olmasına mı ? Bilmiyordu. Bu ölülerden birini en az kendi babası kadar sevmesine mi yanmalıydı yoksa artık kendi babasının bile onu evlattan saymayacağına mı yanacaktı ki ?
"Satın alınması çok ucuz bir etsin."diye fısıldadı Ersin. Belerte belerte diktiği gözleriyle oğlanı aşağılar bir edayla baştan aşağı süzmüştü. Ona aynı anda hem aşık gibi hem de tiksinir gibi bir bakış yolluyordu. Nefret,sevgi ,hırs? Neydi anlamlandıramadığı binbir renkli bir duygu yelpazesine sahipti gözleri.
"Hiç sahip olmadığım oğlum."diye mırıldandı Ersin ,Yakup'un yüzünü dikkatle inceliyordu. Kasılan elleriyle birlikte irileşen burun kanatları nefes nefeseydi. "Biricik Yakup,oğlumuz Yakup!"
"Ruh hastası!"diye gürledi Yakup hıçkırarak.
"Vardı ama."dedi Ersin oğlanın çenesini sıkıca avuçlayarak. "Vardı oğlu. Hizmetçi parçasının boklu piçini övmekten ağzı yorulurken de vardı oğlu! Ben varım! Ben!"
"Hastasın sen!"diye gürledi Yakup. "Sen onun sadece eşinin kardeşisin ve sapığın tekisin!"
"Eşi mi ?"diye fısıldadı Ersin donuk bakışlarla. "Meyra mı ? Meyra benim kapamam,şu zırlayan piç de benim piçim! O bunağın mı sanıyorsun ? Ha,o bunağın benden başka çocuğu olduğunu mu sanıyorsun sen!"
Ersin oğlanın ağzına silahla vurmuş,kanın oğlanın ağzına dolarak inlemesine sebebiyet vermişti. Havuza doğru hülyalı bakışlar atarken kendi kendine fısıldıyordu. "Tek çocuğu benim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Onlyfans
Roman d'amour"Yani sadece bir kaç fotoğrafımı sana atmam için binlerce dolar mı? Yanlış mı anladım." "Sadece bir kaç fotoğraf ve ne istersen o bebeğim." diye yanıtladı karşısındaki adam. Ve ekledi. "Sadece bana özel fotoğraflar."
