Kadir Kara'dan;
Olayın üzerinden 2 gün geçmişti. Birce'yi arıyordum açmıyordu. Mesaj atıyordum okumuyordu.
Bana güvenmiyor muydu?
Günler sonra emniyete gittim. Biraz daha toparlanmıştım.
"Ooo Kadir Komiserim iyi gördüm sizi. Geçmiş olsun."
"Teşekkür ederim. Saol."
"Komiserim bir sorun mu var?"
"Birce geldi mi bugün emniyete?"
"Hayır komiserim kaç gündür gelmiyor. Müdüre ailevi sorunlarının olduğunu söylemiş."
Ne yapmaya çalışıyor bu kız. Kendini benden uzak tutarak beni mi cezalandırıyor?
Otoparka indim. Arabama bindim nereye gittiğimi bilmeden öylece sürüyordum.
Telefon sesiyle irkildim. Telefonu elime aldım ekranda bilinmeyen bir numara vardı.
Birce'ye bir şey olduğunu düşünmek beni çıldırtmıştı. Aramayı yanıtladım.
Ses yoktu.
"Kimsin?"
"Ooo Kadir Komiserim. Nasılsınız?"
Sesi tanıdık değildi ama adımı nereden biliyordu?
"Kimsin dedim sana?"
"Tamam tamam komiserim sakin ol!"
"Lan uzatma, sana kimsin diyorum?"
"Sinem desem, şuan elimde desem ne yaparsın mesela?"
"Kimsin lan sen ne istiyorsun?"
Artık ciddi anlamda sinirlenmeye başlamıştım.
"2 gün, sadece 2 gün sabret Kadir komiserim. 2 gün sana attığım adrese geleceksin ve kim olduğumu öğreneceksin."
"Lan götün yiyorsa söyle adresi. Yemiyor tabi dimi?"
"Sabır Kadir komiserim sabır."
Neydi bu şimdi? Şantaj falan mı?
Arabayı Sinem'in evine doğru sürdüm.
Bir yandan da Sinem'i arıyordum. Tamam nefret ediyordum ama eğer gerçekten zor durumdaysa yardım edecektim.
Sonuçta ben bir polistim her ne olursa olsun polis olduğum gerçeğini değiştirmiyordu.
Sinem'in evine vardığımda kapısı açıktı. İçeri girdiğimde her yer dağınıktı.
Yerlerde belirli noktalarda kan vardı. Yatak odasına doğru gittim.
Yatağın üzeri kan olmuştu. Çok mu hırpalamışlardı?
Bebeğe bir şey olduysa? Ne kadar nefret etsem de sonuçta bebeğin bir suçu yoktu.
Hiçbir şeyden habersiz masumdu.
Emniyete gittim. Beni arayan numarayı araştırdım.
Adresi buldum. Tabi bu sırada Baran'ın da yardımı çok olmuştu.
Birlikte adrese doğru ilerledik. Yaklaşık 2 saat süren yolculuk sonunda mekana gelmiştik.
Terk edilmiş, ıssız bir yerdi. Silahlarımızı elimize alıp mekanın içine girmek için ilerledik.
Seslerden çığlık ve inleme sesleri geliyordu.
Bu ses Sinem'e aitti. Adımlarımı hızlandırdım. Kapının önüne geldiğimizde durduk.
3'e kadar saydım ve kapıyı kırdım. Sinem kanlar içinde yerde öylece yatıyordu. Yanına gittim, başını kucağıma yerleştirdim.
"Kadir, Kadir bebeğim.. Ona bir şey olmasın lütfen Kadir bir şey yap."
"Tamam sakin ol. Bir şey olmayacak. Baran arabayı buraya getir."
Arkamdan gelen ses ile o tarafa döndüm ve inanamaz gözlerle Birce ve Arin'e baktım. Onların burada ne işi vardı?
Birce bacaklarının üzerine çöktü. Ve hıçkırarak ağlamaya başladı.
Arin yanıma gelip;
"Yazık, çok yazık. Sen Birce'yi zerre kadar hak etmiyorsun."
Bir bölümün daha sonuna geldikk🥳 bölüm nasıldı yorumlara buluşalım❤ yıldızı parlatmayı unutmayın❤
BU BÖLÜM BİRAZ KISA OLDU GÜN İÇİNDE 2 BÖLÜM YAYIMLAYABİLİRİM BEKLEMEDE KALINNN❤
Keyifli okumalar❤
Instagram hesabım: @sude_den_oykuler
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bu Benim Öyküm
Romance17 yaşında hayalleri polis olmak isteyen kızın verdiği mücadeleyi anlatan ve aynı zamanda polis olduktan sonra ki karşısına çıkan zorlu süreci ilerletmeye çalışan bir yaşam hikayesi.
