Kadir Kara'dan;
Bu görüntü bana çok tanıdık geliyordu. Umarım sonu o şekilde bitmezdi.
Bu sefer Birce'yi toparlayamazdık.
"Güzelim dayan, dayan güzelim sonu bu sefer güzel olacak az kaldı dayan."
"K-Kadir bu sefer dayanamam. Nolur bir şey olmasın."
Hızlı adımlarla dışarıya çıktım. Ekip yeni gelmişti. Baran arabadan indi.
"Baran o şerefsiz içerde. Sakın emniyete götürmeyin sakın. Çatışmada öldü deyin bir şey uydurun ama onu sakın götürmeyin ben onu kendi ellerim ile geberteceğim."
Birce'yi arabaya bindirip hızla hastaneye doğru sürdüm. Kısa sürede hastaneye gelmiştik.
"Sedye, çabuk sedye!"
Birce'yi sedye ye alıp muayene odasına götürdüler.
Zaman geçmek bilmiyordu. Arin ve Baran'da gelmişlerdi.
İçeriden doktor çıktı.
"Hastanın nesi oluyorsunuz?"
"Eşiyim."
"Eşiniz 1,5 aylık hamile. Çok fazla strese maruz kalmış ve hırpalanmış. Kanaması ve ağrıları ondan dolayı olmuş. Korkulacak bir durum yok. Hasta kendine gelsin çıkabilirsiniz."
Üzerimden büyük bir yük kalkmıştı. Tam zamanında yetişmiştim.
"Baba oluyorum. Baran duydun mu baba oluyorum."
"Duydum devrem allah tamamını erdirsin."
Birce'nin yanına gittim. Yaşlı gözler ile bana bakıyordu.
Yine kötü bir şey duymaktan korkuyordu.
"Güzelim. Güzeller güzelli biricik annemiz."
Yüzünde tebessüm oluştu.
"Yaşıyor mu?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bu Benim Öyküm
Romance17 yaşında hayalleri polis olmak isteyen kızın verdiği mücadeleyi anlatan ve aynı zamanda polis olduktan sonra ki karşısına çıkan zorlu süreci ilerletmeye çalışan bir yaşam hikayesi.