Birce Aksoy'dan;
Haftalar geçmişti ama hâlâ Arin'in durumunda ilerleme yoktu.
Ben eve gelmiştim. Duş alıp geri hastaneye gidecektim.
Sağ olsun müdür de işimde tolerans gösteriyordu. Sağlık ile ilgiliydi sonuçta.
Hızlıca duş alıp temiz kıyafetler aldım yanıma. Hastaneye doğru gidiyorken telefon çaldı.
Yüreğim ağzımda atıyordu şuan. Ya kötü haber verirlerse.
Aman Birce sende hep kötü şeyler düşünüyorsun.
"Kadir."
"Birce Arin uyandı. Hadi hepimize geçmiş olsun."
Şuan ne diyeceğimi bilemiyordum. İçimden çığlık çığlığa Arin uyandı diye bağırmak istiyorum.
"Güzelim orada mısın?"
"Burdayım, burdayım geliyorum hemen."
"Gel güzelim. Arin seni soruyor."
Çok şükür uyanmıştı. Gerisini hep birlikte birlik olup atlatacaktık.
Hastaneye vardığımda direkt Arin'in odasına gittim. Normal odaya almışlardı.
"Arişkom kuşum nasılsın bebitoom?"
Arin'in yüzünde belli belirsiz gülümseme oluştu.
"Nasıl olayım ki Birce gördüğün gibi."
"Oo, o zaman süpersin süper. Çünkü ben seni şuan süper görüyorum."
"Baran, Kadir Birce ile beni biraz yalnız bırakır mısınız?"
İkisi de odadan çıkmışlardı.
"Birce şimdi sana soru soracağım sende bana açık açık söyleyeceksin. Ben yürüyebilecek miyim? Mesleğime devam edebilecek miyim?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bu Benim Öyküm
Romance17 yaşında hayalleri polis olmak isteyen kızın verdiği mücadeleyi anlatan ve aynı zamanda polis olduktan sonra ki karşısına çıkan zorlu süreci ilerletmeye çalışan bir yaşam hikayesi.
