DELİ DİVANE

5. Bölüm

Hayatlarının tepe taklak olup her şeyin değişeceğinin başlangıcı olan bölüme hoş geldiniz. 🦋

❄️❄️❄️❄️

Şaban ağanın bağırarak üst kata çıkması bedenimin titremesini sağlıyor nefesimi sekteye uğratıyordu.

"Aç lan kapıyı. O orospu karınla seni bu evde istemiyorum."

Kapıya atılan tekmeler sanki vücuduma atılmış gibi sarsıyordu.

"Arkadaşım. Azcık önce gel. Kapıya çok sert vuruyor. Sırtın acır."

Sırtımdan destekleyip bedenimi öne kaydırdı. Bu kadar darbeye kapının dayanabileceğini sanmıyordum artık.

Asaf ayaklanıp koca bedeniyle kapıyı tutmaya devam etti.

"Aç lan kapıyı." titreyen vücudum benim iradem dışında gerileyip yatağın kenarına yığıldı.

"Asaf.. Çok korkuyorum." Asaf artık oldukça yorulmuş alnında küçük damlalar halinde ter birikmişti.

"Korkma arkadaşım. Ben varım yanında." darbeler ynı hızla devam etti. En sonunda dayanamayan kapı menteşeleriyle birlikte kırıldı.

Asaf hızla yanıma gelip beni arkasına aldı. Ellerim üzerindeki kazağı sıkı sıkı kavramış titreyip ağlamaya başladım.

"Şimdi nereye kaçacaksınız." içeri önde Şaban ağa ardından da gülay hanım ve Ömer geldi.

Yüzlerindeki pis gülüş nefes almamı unutturacak kadar korkutucuydu.

Şaban ağanın elindeki tabancayı görmem ile gözlerim yuvalarından çıkacaktı.

Sırtına yaslandığım Asafın şiddetle kriz geçirircesine titremesi hayra alamet değildi. O da korkuyordu silahtan.

Şaban ağa silahı kaldırıp üzerimize doğrulttu. Asaf transa geçmiş gibi silah diyerek sayıklıyordu.

"Buraya gel orospu karı. Senin başının altından çıkıyor bunlar. Senin gibi bir ahlaksızı en başından bu eve almamalıydık. Bu akılsız oğlana bile nasıl edepsizlik yaptıysan ailesine karşı geliyor."

Lafları umrumda bile değildi ama Asafın önümde yere yığılıp yüzünü dizlerine gizlemesi kalbime acı veriyordu. Odadakileri umursamadan Asafın yüzünü ellerim arasına aldım.

" Asaf! Asaf! Kendine gel lütfen. Nolur sakin ol." ona dokunmamı istemiyormuş gibi ittirip odanın diğer köşesine emekledi.

Kollarıyla yüzünü boğmak istermiş gibi kapatmış koca bedenini küçültebileceği kadar küçülttü.

Başımdaki örtüyle beraber saçımdan tutulup çekilmem ile yerden kaldırıldım.

" Noldu? Kocan korumak istemedi mi seni?" cevap vermeden yüzüne baktım.

"O pislik kanını evime bulaştırmayacağım. Yürü!" kolumdan tutulup sürüklenerek evden çıkarıldım.

Merdivenlere geldiğimizde inmeme bile izin verilmeden aşağı itildim.

"Sakın hemen ölme. O canını ben alacağım." kaşımdan aşağı süzülen sıcak sıvıyla görüşüm bulanıklaşmıştı.

Yine kolumdan tutup sürüklendim. Karşı çıkacak takatim bile yoktu. Ben zaten zarar görecektim. Belki de ölecektim. Ama kendimle beraber Asafın da canını yakmalarına sebep olmak istemiyordum.

Evin arka tarafına geçmiştik. Derme çatma görüntüsüyle yıkılmak üzere gibi duran odunluğa gidiyorduk.

Kapısından girerken arkamızdan gelen Ömer ve Gülay hanımı gördüm. Görüşüm ne kadar kötü de olsa yüzlerindeki keyif alan gülüş oldukça belliydi.