DELİ DİVANE

10. Bölüm

Arkadaşlar artık her gün bölüm atmak yerine 3 günde bir bölüm atmaya karar verdim.

Her gün yazmaya çalışınca bölümü paylaştıktan sonra aklıma daha güzel fikirler geliyor ve modum düşüyor.

3 güne bir akşam saatlerinde bölüm atacağım. Bölümleri de uzun tutarım ilk bölümlere göre. Şimdiden güzel yorumlarınız için teşekkür ederim.

Bölüm sınırlamalarınıda yükseltmeye karar verdim.

Vote:50
Yorum:70

Sizlerin bu sınırları bir günde geçeceğine güveniyorum. Lafı uzatmadan canım okurlarımı bölüme davet ediyorum.

❄️❄️❄️❄️

Asafın odayı terk etmesi ile boş boş salonda yatmıştım. Sonradan tok karnım ve ilaçlarımı önceden içmemle uykum gelmişti.

Asafın gelmesini bekleyeceğim diye kendime telkinler versemde başaramamış uyuya kalmıştım.

Sabah uyandığımda ise başka bir odadaydım. Uyanmamla içeri seslendiğimde sadece Nermin teyze gelmişti.

Asafı sorduğumda ise sabah erkenden Sertan amcayla çıktığını ev işini halledeceğini söylemişti.

Kaldığım odada önceden Asafın buraya geldiğinde kaldığı odasıymış. Odada 2 tane tek kişilik yatak vardı. Biri şehit olan Kıvanç abinin diğeri de Asafınmış.

Öğlene kadar Nermin teyzeyle vakit geçirmiş konuşma arasında yaprak sarma konusu geçincede yaprak sarmaya karar vermiştik.

Evde kullanmam için tekerlekli sandalyenin tekerleklerini temizlemişti Nermin teyze. Tuvalete giderken onun yardımı ile sandalyeye oturuyordum.

Mutfakta tekerlekli sandalye ile masada yerimi almıştım. Ben boş boş yerimde otururken Nermin teyzede yaprak sarıyordu.

Alçılarımdan bir an önce kurtulmak istiyordum çünkü çok sıkılmıştım böyle hareketsiz durmaktan.

"Sare. Kızım Asafgil gelince söyleyelim de seni bir hastaneye kontrole götürsün. 1 aya yakındır alçıyla duruyorsun. Belki çıkarırlar."

Alçılara attığım kötü bakışlar yüzünden böyle söylemişti.

"Olur Nermin teyze. Bende çıkmasını istiyorum artık."

Yarım saat boyunca ben ona çocukken ki güzel anılarımı o da bana gençlik anılarını anlattı.

Gençliğinde anne babasının şımarık ve nazlı kızı olduğunu söylemişti. Evin tek çocuğu olmasıyla da daha bir şımarık büyümüştü.

Sertan amcayla evlendiklerinde başlarda zorlanmasada görevlere gitmeye başlamasıyla çok zorlandığını söylemişti.

Evin prensesi bir kızken yalnız kalmaya başlamak onun için oldukça zor olmuştu. Tabi sevgisi ön planda olmuş ve bu sorunu da halletmişti.

Zil sesi ile ellerini yıkayıp mutfaktan ayrıldı. Kapıdan giren Asafla içim hemen huzur dolmuştu. Ne kadar Nermin teyze bana iyi bakıp hiç rahatsız hissettirmesede çekiniyordum.

"Hoşgeldin."

Asaf olmayınca içimde bir gerginlik hali oluşuyordu.
"Hoşbuldum.Gel hadi salona geçelim. Seni biriyle tanıştıracağım."

Sandalyeyi ittirmeye başlamıştı ama bir anda durdu. Anlamsız bakışlarım ona dönerken Asaf arkamdan önüme geçip ellerini başörtüme attı.