DELİ DİVANE

20. Bölüm

Yeni bölümle herkese merhaba👋

Sizleri kucaklıyor ve bölüme davet ediyorum❤️

Yorum ve vote sınırlaması vardır...

Vote:150
Yorum:200

❄️❄️ ❄️

Belimde ve bacaklarımın arkasında hissettiğim sıcaklığın ardından havalandığımı hissettiğim de uykum bedenimden uzaklaşmaya başlamıştı.

Asafın aşina olduğum güzel kokusunu soluduğumda gevşemiştim. Yanağıma bıraktığı öpücük ile gülümsedim.

"Uyu birtanem. Evimize gidiyoruz."

Aylarca görmediğim yüzüne belki bir ihtimal doyarım diye gözlerimi açtım.

Dudakları gülümsemek için kıvrılmasa da gözlerinin içi parlıyordu. Beni sarsmadan büyük adımlar ile dışarı yürüyordu.

Dışarı çıkana dek yüzünü izledim. Kapıdan geçtiğimiz de soğuk olmayan hafif esinti ile kendime geldim.

"Asaf."

Kısık sesim ile bakışları bana döndü.

"Efendim güzelim."

"Seni çok özlemişim biliyor musun? Bazen hala bunun bir rüya olduğunu düşünüyorum. Aylar sonra geldin bana."

"Rüya değil hatun. Buradayım. Yanındayım. Bebeğimiz ve sen şu an kucağımdasın ve evimize gidiyoruz."

Kollarımı daha sıkı boynuna dolayıp başımı yaklaştırarak kokusunu soludum.

Arabasını askeriyede bıraktığı için hızlıca eve gidebilecektik.

Kısa süre sonra arabanın açılma sesi ile kendimi boynundan ayırdım.

Beni yavaşça koltuğa oturtup bacaklarıma kucağındayken üzerime örttüğünü yeni fark ettiğim hırkasını serdi.

Halen uykulu olduğum için başımı koltuğa yaslayıp rahat bir pozisyona geldim.

Asaf kapımı örtüp hızla şöfor koltuğuna oturdu. Arabayı çalıştırıp klimayı çalıştırdı.

Başımı ondan tarafa çevirip yüzünü izlemeye başladım.

"Bebeğimizin durumu nasıl? Düzenli şekilde doktora gidiyor musun güzelim?"

"Gidiyorum Asaf. Durumu çok iyi. Doktorun dediklerini harfiyen yerine getirdim."

"Ne zaman öğrendin hamile olduğunu."

"Sen gittikten yaklaşık 3 ay sonra öğrendim. Nermin teyze ile beraber dışarıdaydık. Zaten o aralar çok halsiz gibiydim ve kusup duruyordum. Aklıma hamile olma ihtimalim hiç gelmemişti. Alışveriş merkezindeyken bayılmışım. Uyandığımda hastanedeydim. Orada öğrendim oğlumuzu."

"Oğlumuz.."

Kendi kendine gülümseyip duruyordu.

"Evimize gidince bana her şeyi anlat olur mu? Ben yokken neler yaptın bilmek istiyorum. Oğlumuz sana ne zorluklar çıkardı her şeyi söyle. Sabaha kadar o güzel sesinle bana yaşadığımı hissettir güzelim. Çünkü ben 6 ay boyunca sensizken yaşadığımdan şüphe ettim. "

" Yorgunsun Asaf. Gidince uyumalısın. Sonra anlatırım."

Çocuk gibi omuz silkti." Uykum yok. Ben senin özleminle yanıp tutuşurken uyuyamam."

Haline gülüp direksiyondaki eline uzandım. Tek eliyle arabayı sürerken tuttuğum elinin üzerini ufak öpücükler bıraktım. Teni esmerleşmişti.