အပိုင္း (၂၄) - Zawgyi

585 13 0
                                    

ေခါက္ရမည့္ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ျခင္ေထာင္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး သူ ငိုင္ေနမိသည္။ ဘဝမွာ ရည္းစားနဲ႔ ပထမဆုံးအႀကိမ္ တစ္အိပ္ယာထဲ အိပ္ရျခင္းက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာဆိုသည့္အခ်က္ကို သူ သိပ္မေက်နပ္ခ်င္။ နည္းနည္းေလးမွ ရိုမန႔္တစ္ဆန္မေနဘူးမဟုတ္လား။

သူ႔အထုပ္ေတြကို ေနဥကၠာမင္း၏ အိပ္ယာေဘးမွာ ေနရာခ်ေပးသြားတဲ့ ဖိုးသစ္က ညေရာက္ေတာ့ ေစာင္ေတြ ေခါင္းအုံးေတြ ယူလာၿပီး စကားတစ္ခြန္းေျပာလာသည္။ ကိုႀကီး တစ္ေယာက္အိပ္ျခင္ေထာင္ေတြ မရွိေတာ့လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ျခင္ေထာင္ပဲ ထုတ္လာခဲ့တယ္ တူတူအိပ္လိုက္လို႔ျဖစ္တယ္မလား တဲ့။

ျငင္းခ်ိန္ေတာင္ မရလိုက္ ေနဥကၠာမင္းက ရတယ္ရတယ္ဆိုကာ ခ်က္ခ်င္း ျခင္ေထာင္ကို ထေထာင္ေတာ့သည္။ အဲ့လိုနဲ႔ပဲ ႏွစ္ေယာက္သား တစ္အိပ္ယာထဲ အိပ္ခဲ့ရတယ္ေပါ့ေလ။

သို႔ေသာ္လည္း ေနရာေဒသက မဟန္ေလသည့္အျပင္ ရည္းစားက ပင္ပန္းလာလို႔လားမသိ ေခါင္းအုံးနဲ႔ ေခါင္းထိၿပီး မၾကာလိုက္ပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။ ဒီေတာ့ ေသးေသးေလးေတာင္ ရိုမန႔္တစ္ဆန္ခ်ိန္ မရလိုက္။

စိတ္ထဲ ဘဝင္မက်စြာႏွင့္ပင္ သူ အိပ္ယာသိမ္းၿပီး ေအာက္ဆင္းလာေတာ့ ေနဥကၠာမင္းကို မေတြ႕။ ေနဥကၠာမင္းအျပင္ မေန႔က သူ႔ကို လာႀကိဳသည့္ ေကာင္ေလးေရာ အဖြဲ႕ဝင္အခ်ိဳ႕ကိုပါ မေတြ႕တာမို႔ ေက်ာင္းဝန္းထဲ တံျမက္စည္းလွည္းေနသည့္ ဖိုးသစ္ကို ေမးရသည္။

"ဖိုးသစ္ လူေတြ ေပ်ာက္ေနပါလား ဘယ္ေရာက္သြားၾကတာလဲ"

"ရြာထဲက လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ မနက္စာ သြားဝယ္ၾကတယ္ ကိုႀကီး ေဟာ ဟိုမွာ ျပန္လာၿပီ"

ဖိုးသစ္ စကားဆုံးတာနဲ႔ တိုက္ဆိုင္စြာပင္ မနက္စာသြားဝယ္ရာမွ ျပန္လာၾကသည့္ အဖြဲ႕ဝင္ေတြက ေက်ာင္းဝင္းထဲ ဝင္လာၾကသည္။ ထိုအဖြဲ႕ဝင္ေတြရဲ့ ေနာက္ဆုံးနားမွာ ကပ္လိုက္လာသည့္ ေနဥကၠာမင္းက အိမ္ေနရင္းတီရွပ္ႏွင့္ ပုဆိုးကြက္စိပ္ကို ဝတ္ထားၿပီး စာၾကည့္မ်က္မွန္ကိုလည္း တပ္လို႔ထားေသးသည္။ ပုံမသြင္းထားသည့္ ဆံပင္ပြေယာင္းေယာင္းက ဘုတ္သိုက္ႀကီးျဖစ္မေနပဲ ျမင္ေနက် လွန္တင္ထားသည့္ဆံပင္ေတြႏွင့္ တမူကြဲျပားကာ ၾကည့္လို႔ပင္ေကာင္းေနေသးသည္။

Golden HourTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang