"သျှားမင်းခန့်ရေ ....ဖုန်းလာတယ် ...."
သူ အခန်းထဲတွင် စာကျက်နေတုန်း အဆောင်မှ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်၏ လှမ်းခေါ်သံကြားလိုက်ရသည်
" မေမေတို့နဲ့ တစ်နေ့ကမှ ပြောပြီးတာပါ
ဘယ်သူပါလိမ့် ..."
အဆောင်က ဖုန်းပြောခန်းသို့ သူအလျင်အမြန်လျှောက်လာရသည်
အခန်းထဲသို့ရောက်သောအခါ သူပြောပြီးလျှင် ပြောရန် အလှည့်ကျစောင့်နေကြသော သူများကို တွေ့လိုက်ရသည်
" သျှားမင်းခန့် ...မင်းက ရည်းစားလဲ မရှိဘဲနဲ့
ဒီအချိန်က ရည်းစားရှိတဲ့သူတွေ တီတီတာတာပြောတဲ့အချိန်ကွ
မြန်မြန်ပြောနော် ငါ့သဲလေးနဲ့ 7 နာရီခွဲပြောဖို့ချိန်းထားတယ် ဟီးဟီးးး"
သူငယ်ချင်းများထဲမှ ထူးကျော်ဆိုသော
တစ်ယောက်က သူ့ကို လှမ်းစကာ မျက်နှာငယ်လေးဖြင့် အမြန်ပြောရန်
ဆော်သြနေသည်
" ရည်းစားရှိတဲ့သူတွေဖုန်းပြောတဲ့အချိန်ဆိုပဲ။မှန်းစမ်းးးး ဘယ်သူဆက်တာ ဖြစ်မလဲ "
သျှားမင်းခန့်တစ်ယောက် သူ့ဘာသာသူ
ပေါကြောင်ကြောင် အတွေးဖြင့် ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်
" ဟယ်လို.... ဘယ်သူလဲခင်ဗျ "
" ခန့် .... ကိုယ် လင်းမောင် ပါ "
သျှားမင်းခန့် ကိုယ့်အတွေးနဲ့ ကိုယ် မလုံမလဲဖြင့် ရှက်လာကာ ပါးလေးတွေပင် ရဲလာရသည်
ဘေးသို့ဝေ့ကာကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို ဘယ်သူမှကြည့်မနေသောကြောင့် စိတ်ပေါ့သွားရသည်
လင်းမောင် တစ်ယောက် ခုနောက်ပိုင်း
ဖုန်းပြောလျှင် သူ့ကိုယ်သူ " ကိုယ် " ဟု
သုံးလာတာကို သတိထားမိပါသည်။
ဒါလဲ သူတို့ကျောင်းမှာ ပြောနေကျဖြစ်မှာပါလေ
" အင်း ....ပြောလေ လင်းမောင် "
" သတိရလို့သာ ဆက်မိတာ ဘာပြောရမှန်း
မသိပါဘူး ခန့်ရယ် ....."
လင်းမောင်၏ ရှက်သံနှောေနသော အသံကြောင့် သူအနည်းငယ် ပြုံးမိပါသည်
" ငါလဲ သတိရပါတယ် လင်းမောင်ရဲ့ "
" ခန့် အဲ့မှာ အဆင်ပြေရဲ့လား "
YOU ARE READING
ရင်တွင်း ဆူးလေး နှုတ်ပေးပါ. ( Please Remove A Thorn From My Heart)
Romance" ချစ်ခြင်းတရားတွေသာ စစ်မှန်ခဲ့လျှင် ခွဲခွာခြင်းဟူသည် ဘယ်တော့မှ မရှိနိုင်ပါ အမှန်တကယ် နီးစပ်ချင်လျှင် နည်းလမ်းမျိုးစုံရှိပါသည် မနီးစပ်ချင်၍သာ အကြောင်းပြချက်မျိုးစုံပေးပြီး ခွဲခွာကြရခြင်းပင် "
