DİKKAT ET / TOM KAULITZ

Soğuk Ama Yanıyorum...

Gördüğüm rüyanın üstünden iki gün geçmişti ve biz aynı şekilde yolumuzda yürümeye devam ediyorduk, uzun arazileri geçmiş ve bazı ağaçların olduğu karla kaplı yollardaydık şimdi de.

Ayrıca en son kaldığımız marketten aldığımız yiyecek ve sular bizim için oldukça artı olmuştu. Erzaklarımız artmıştı. Zaten Zach, yiyecek ve içecek dışında da bizi düşünüp gereken çoğu eşyayı da koymuştu, yedek kıyafetler de dahil.

Ama artık vücudumun da zorlanmaya başladığını hissediyordum. Aslında bir kaç saat önce gayet iyiydim, bir anda halsizlik çökmüştü ve uykum da vardı.

Hava kararmaya başlamıştı ve artık kalacak bir yere ihtiyacımız vardı. Bazen bu yolculuk daha ne kadar sürecek diye düşünüyordum. Elbet bir gün bitecekti ve bu işkenceden kurtulacaktık, ama ne zaman?

Umarım en kısa zamanda.

Diğerleri önde Agnes ve ben biraz arkalarında yürümeye devam ederken Brendon, dayanmamızı ve az kaldığını söylüyordu. Bu sırada ben ve Agnes da saçma sapan, öylesine bir sohbete girmiştik,

"Hayır kızım ya! Ne demek ketçap mayonezden daha iyi?"

"Agnes, biz neden şuan bunu tartışıyoruz?" dedim halsizce, cidden ama ne alaka şimdi? O ise cevabını netleştirmeden susmayacaktı belli ki,

"Sus! Ne demek mayonez yerine ketçap ya ne demek!?"

"Tamam mayonez tamam! Kızım salak mısın ya..."

"Neyse neyse, bu konuda anlaştığımıza göre iyi. De ben çok yoruldum ya, Iris, cidden sence ne zaman bitecek bu yolculuk? Ben hiç keyif falan almıyorum da..." Aynı fikirdeydik ve başımı salladım,

"Bilmiyorum, ama artık bitse iyi olur çünkü vücudum bana küfrediyor artık... Donuyorum ve uykusuzluktan öleceğim birazdan!" Agnes gülünce bende güldüm,

"Gülme ciddiyim,"

"Ellerimi hissetmiyorum artık, ayak parmaklarım da sanki kopmuş gibi! Böyle bi soğuk yok ya, keşke firar etmek için yaz ayını bekleseydik..."

İşte buna kesinlikle katılıyordum. Ne olurdu yani yaz aylarında, Temmuzda falan kaçsaydık? Gerçi o zaman da kavurucu sıcaktan şikayet ederdik.

Sanırım en iyisi ilkbahar.

Bu sırada konuşmaya devam ederken, Agnes'ın Brendon çağırınca onun yanına gitti.

~

En az yarım saattir yürüyorduk ve hava çoktan kararmıştı. Agnes yardım için öndeydi ve o gittikten sonra biraz da Dixie, Darla ve Bianca ile sohbet etmiştim. Daha sonra onlar da öne geçmişti.

Soğuk, organlarım bile dahil tüm vücudumu ele geçiriyor gibi hissetmeye başlamıştım artık.

Ayrıca soğuk uykumu getiriyordu, ve bu hiç iyi değildi çünkü belli ki bir yirmi dakika falan daha yürüyecektik. Ama buna dayanabilir miydim?

Bir kaç dakika önceki halinde olsaydım evet derdim,

Ama şuan kesinlikle hayır.

Soğuktu evet ama ben garip bir şekilde diğerlerine göre çok çok daha fazla üşüyor ve titriyordum, diğerleri titremiyordu bile ve öyleyse sorun bendeydi.

Soğuk ve bileklerime gelen kar beni uykuya davet ediyordu ve bunu kabul etmemek için özel bir çaba sarf ediyordum. Sanki bir anda buz olacak gibiydim. Hayatımda hiç bu kadar üşüdüğümü hatırlamıyordum!

Burnumun, hatta tüm yüzümün kırmızı ve dudaklarımın da mosmor olduğundan adım kadar emindim. Yani öyle bir üşüyordum ki!

Bir kaç dakika sonra artık soğuğa şikayet etmeme gerek kalmamıştı çünkü bir anda tüm soğuk gitmişti?