Lorenzo Larmen
Sinem Karayel
"Ya ya annecim... İşte bende bir yorul bir yorul... Uyuyakalmışım..."dediğimde Alara, Alp, Emel ve abilerim ellerindeki çay bardağını delercesine karıştırıyorlardı.
Sesli sesli...
Hâlbuki hiçbiri çayı şekerli içmezlerdi. Bugün içecekleri tutmuştu anlaşılan! Kesinlikle bir mesaj yoktu bana...
Beni de öyle karıştıracak gibiydiler.
Annem bana sıkı sıkı sarılırken diğer taraftan da babam sarılıyordu. Daha yeni indiğim için yoğun bir ilgi vardı üzerimde Cansu halam , Cem ve Murat amcam ise dedem ile konuşuyordu. Teyzem ve eniştem malikanenin onlara ait bölümüne çoktan geçmişlerdi. Saat gecenin biriydi ama bizimkiler hâlâ çay derdindeydiler.
"Ajanlık nasıl gidiyor bakalım? Yarın kurumdaymışsınız..."dedi babam. Öbür taraftan annem hemen konuştu.
"Baba? Dövmeleri de gün içinde mi yapacaklar bizimkiler gibi? Hızlı olursa iyi olur gibi."dedi annem dedeme. Herkesin bakışları bize dönmüştü onun konuşmasıyla..
"Dövme?"demişti Sinem odadan içeri girerken.
Gelmişti ayaklı sinir üretici trafo!"Dövme tabi... Çiçeğin son yaprağı da çizilip tamamlanmalı ki sizin tam bir ajan olduğunuz anlaşılsın!"dediğinde annem, Sinem şekilden şekile girmeye başlamıştı. Onlar daha görevi tamamlayamamıştı. Onun grubundan burada olan Okan ise ona uyarı dolu bakışlar atıyorlardı.
"Senin ihtiyacın olmayacak bir bilgi hayatım... Takma sen!"dedi Alara çayını höpürdeterek içerken. Emel ve diğerleri de ona eşlik etmişlerdi. Aile büyüklerimiz aramızdaki bu soğuk hava dalgasını dağıtmaya çalışmayı uzun süre önce bırakmışlardı. Ortama yengem Canan yani Sinem'in annesi girince Sinem cevap veremeden yerine sinmişti. Anne ve babası olunca çok sataşmıyordu. Yengem amcamın yanına oturduğunda dedem düşündüğüm şeyi söyledi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Akşam Sefası Tohumu
Action"O beyinin içinde ne geçtiğini anlayamıyorum... Her seferinde kendini daha da aşacak şeyler söylüyorsun ama hepsini de yapıyorsun... Eliz... Çok tehlikeli oynuyorsun! Düşersen ne olacak?"dedi gözlerimin içine bakarak. "Tutarsın... Tutmaz mısın?"dedi...