Leonardo Larmen
Nisan Kardelen
"Sizinle iddiaya gitmeyecektim... Demek gerçekten sevgililer... Onları böyle görmesem inanmazdım ama... Bu kıza şaşırmamayı hâlâ öğrenememek benim hatam..."dedi bir ses.
Beklediğim kişi.
Gözlerimi yavaşça aralarken hareket etmeye çalıştım ama edemedim. Bedenim bir ipliğe dolanmış iğne gibiydi. Hareket edemiyordum çünkü Toprak ne ara yanıma yatmıştı da bana sarılmıştı ki ben de ona sarılmıştım.
Karşımda bana bakarak sırıtan üç kişi tarafından ise basılmıştık. Bunlar kesinlikle abilerimin birer ajanı olmalıydılar.
"Saat kaç?"dedim başımı geri atarak saate bakmaya çalışırken. Aynı zamanda Toprak'ı uyanması için cimdiriyordum.
"Yediye beş var..."dedi Leonardo. Görüşmeyeli uzun zaman olmuştu. Özlemiştim. Toprak nihayet hareket edip etrafına bakınca bir anda benden ayrıldı.
Umarım beni tanımadığını falan söylemezdi.
O benden ayrılınca hemen ayağa kalktım ve bana bakan üç koca adamın üzerine atladım.
"Beni özlemiştiniz değil mi?"dedim Riccardo ve Leonardo'ya sarılırken.
Bu üç adamın hayatımdaki yeri bambaşkaydı.
"Seni hiç özlemedim şahsen... Hep görüyorum!"dedi Lorenzo koltuğa oturken. Leonardo ve Riccardo ile sarılma faslına bir son verdiğimizde onlarda oturmuşlardı. Toprak sadece onlara bir baş selamı vermişti. Toprak kalabalık ortamda kendini hep bir geri plana çekiyordu ama gözlem yaparak gayet de olayın içinde yer alıyordu.Hepsi birbirine bakıyordu. Ben oturmadım çünkü ayaktan onları izlemek daha zevkliydi.
"O hâlde tanıştırayım..."dediğimde Riccardo gülerek lafımı kesti.
"Magazin sağ olsun... Biliyoruz Eliz... Senin yüzünden şu iki herifle girdiğim iddiayı kaybettim..."dedi Riccardo üzülmüş gibi yaparak. Oğullarına daha çok bir arkadaş gibi yaklaşan babalardandı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Akşam Sefası Tohumu
Acción"O beyinin içinde ne geçtiğini anlayamıyorum... Her seferinde kendini daha da aşacak şeyler söylüyorsun ama hepsini de yapıyorsun... Eliz... Çok tehlikeli oynuyorsun! Düşersen ne olacak?"dedi gözlerimin içine bakarak. "Tutarsın... Tutmaz mısın?"dedi...