ချိုမိုင်မိုင် (အပိုင်း ၁၁)
ညစာစားခါနီးမှ အမေနှင့်အဖေပြန်ရောက်လာလေသည်။ ခန့်ဘုန်းထမင်းဝိုင်းပြင်နေသည့်အခါ ကိုကိုကကူပေး၏။ ဝေဟင်က ထိုင်ပြီးမျက်မှောင်ကျုံ့ကာကြည့်နေလေသည်။ ထမင်းစားတော့လည်း အကုန်လုံးကိုဦးချပြီး သူ့ကိုတော့ဘာမှမထည့်ပေးပေ။
ထမင်းဝိုင်း၌ အကုန်အသံတိတ်နေတုန်း အဖေကအရင်စပြီးပြောလေသည်။ခန့်ဘုန်းနှင့်ဝေဟင့်အတွက်ဖြစ်၏။
"သမီးကို မီးဖိုချောင်ထဲမှာ သိပ်တာအမြင်မတော်ဘူးနွဲ့ရီ။ အခန်းဖွဲ့ပေးလိုက်ရင်အဆင်ပြေမယ်"
"ဘာမတော်စရာရှိလို့လဲ"
"အငယ်ကောင်နဲ့ သမီးက ယူထားပြီးနေပြီ။ သူတို့အတွက်တစ်ခန်းသပ်သပ်လုပ်ပေးလိုက်ရအောင်"
"ဟုတ်တယ်အမေ ညီမလေးမီးဖိုချောင်ထဲမှာအိပ်ပြီးကျန်ရစ်ခဲ့တာအဆင်မပြေဘူး။ ကျွန်တော်လည်း မြင်နေတွေ့နေရတာ အဆင်မပြေဘူး"
"ကျုပ်က အခန်းမဖွဲ့ပေးချင်လို့ တမင်ခေါ်ထားတာမှမဟုတ်ဘဲ။ မင်္ဂလာမဆောင်ရသေးဘဲ ဘယ်လိုလုပ်တစ်ခန်းထဲအတူသိပ်ရမလဲ။သူ့အမေကလည်းပြန်အပ်တာလက်မှမခံဘဲ"
ဒေါနွဲ့ရီမှာ အစကခန့်ဘုန်းကိုပြန်မအပ်ပေးဘူးဟုဆိုသော်လည်း ဘယ်လောက်ပင်ဒေါသထွက်ထွက်ဝတ္တရားရှိသည့်အတိုင်း ပြန်အပ်ပေးဖို့အကြောင်းကြားခဲ့သည်။ဒါကိုဟိုဘက်က ခါးခါးသီးသီးငြင်းလေသည်။ ထို့ကြောင့်အခုထိပြန်မအပ်ရသေးပေ။ သားကလည်း ခိုးပြေးသည့်ညကအကြောင်းကိုပြောပြထား၍ ကလေးမလေးနှင့်ကိုယ့်သားဘာမှမဖြစ်ရသေးမှန်းသိနေသည်။ ထို့ကြောင့်အနားမှာသာ ကလေးမကိုခေါ်ထားလိုက်၏။
"ဒါပေမဲ့လည်း တစ်ခန်းတော့လုပ်ပေးရမှာပဲလေ"
အဖေ့စကားကို အမေကသဘောမတူပေ။ခန့်ဘုန်းကိုကြည့်ကာ....
"ညည်းဝေဟင်နဲ့အိပ်ချင်လား"
အမေ့မေးခွန်းကြီးကြောင့် ဝေဟင် ထမင်းပင်နင်သွားလေသည်။ခန့်ဘုန်းမှာကြောင်တောင်တောင်ဖြင့်ခေါင်းခါကာ....
"အမေနဲ့ပဲအိပ်မှာ"
ဒီတော့မှ ဒေါ်နွဲ့ရီလည်း ပြုံးကာ....
YOU ARE READING
ချိုမိုင်မိုင်
Storie d'amoreအသက်ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ခိုးပြေးဖြစ်သွားတဲ့ ကလေးလင်မယားအတွဲလေးကို ဖတ်ရမှာပါ။☘☘☘
