အပိုင်း၂၃
မနက်စားစားပြီးကြပြီးနောက် မီိလိကရှီးပိုင်ချန်းကိုရွာထဲလိုက်ပြပေးရန်ပြောလိုက်သည်။အဲ့လိုနဲ့ရှီးပိုင်ချန်းတစ်ယောက် အသားပြားခြောက်ကြီးကိူင်ကာ အိမ်အိုကြီးထဲကနေထွက်လာခဲ့သည်။
မနက်ခင်းလေလေးကအေးမြနေတာကြောင့် လမ်းထွက်လျှောက်ရတာကစိတ်ကိုငြိမ်းချမ်းစေသည်။
တစ်ခါတစ်ရံလမ်းမှာရွာသားတစ်ယောက် နှစ်ယောက်နဲ့ဆုံလေ့ရှိပြီး ရှီးပိုင်ချန်းကအရင်နှုတ်ဆက်လေ့မရှိပေ။ဒါပေမဲ့ တစ်ဖက်လူက သူ့ကိုနှုတ်ဆက်လာခဲ့ရင်တော့သူလဲပြန်လည်နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
"ဒီကရှုခင်းကတော်တော်လှတာပဲ"သူမမိဘတွေကြောင့်ပဲ မီလိကရွာနဲ့လယ်ကွင်းတွေကိုသဘောကျသည်။
"အင်း"ရှီးပိုင်ချန်း တောင်တန်းတလျှောက်ဖြေဖြေးသာတကိလာရင်း သစ်နံ့နဲ့မြေနံ့ကိုရနေကာ နေရောင်ဖျော့ဖျော့ကလဲသူ့ကိုယ်ကိုနွေးထွေးလာစေသည်။
တောင်ပေါ်ကနေကြည့်ရင် ရွာတစ်ရွာလုံးကိုတောင်မြင်နိုင်သည်။အိမ်တွေက သစ်ပင်ကြီးတွေကြားမှာရှိနေကာ ရွာပြင်မှာလဲလယ်ကွက်တွေနဲ့ပြည့်နေသည်။လမ်းမကြီးက အက်ကွဲနေကာ ယာဥ်တွေဝင်လို့ထွက်လို့အဆင်မပြေဖြစ်နေသည်။
"လောင်ပိုင်"မီလိကရုတ်တရက်ပြောလာခဲ့သည်"ကျမတို့ ရွာမှာလမ်းတွေဆောက်လို့ရအောင်ပိုက်ဆံလှူကြမလား?"
သူတို့မှာထီပေါက်ထားတဲ့ငွေယွမ်သန်း၃၀၀ကေျာ်တောင်ရှိနေတာ အဓိပ္ပါယ်ရှိတဲ့တစ်ခုခုတော့လုပ်သင့်တယ်။
"ကောင်းပြီလေ"ရှီးပိုင်ချန်း အသားပြားကိုဘေးကသစ်ပင်တစ်ပင်ပေါ်မှာတင်လိုက်ပြီး အနီးကကျောက်တုံးတစ်တုံးပေါ်မှာထိုင်ကာ မေးလိုက်သည် "မင်းကဘယ်လောက်လှူချင်လိူ့လဲ?"
မီလိ-"ရွာလူကြီးကိုဘယ်လောက်လိုလဲမေးကြည့်ရအောင်"
"အင်းပါ"ရှီးပိုင်ချန်းစီးကရက်တစ်လိပ်ထုတ်လိုက်ပြီး ပါးစပ်မှာတေ့လိုက်သည်။တောငိလေတိုက်သွားချိန် သူ့နဖူးပေါ်ကဆံပင်တွေကလန်သွားကာနက်ရှိုင်းတဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံပေါ်လာသည်။
YOU ARE READING
အိပ်ပျော်စဥ်တိုင်းမှာ ငါ့ခန္ဓာကိုယ်ကပုံသဏ္ဍာန်အမျိုးမျိုးပြောင်းသွားတော့တာပါပဲ!
Romanceကားအက်ဆီးဒန့်စ်ဖြစ်ပြီးနောက် မီလိတစ်ယောက် အရာဝတ္ထုအသွင်ပြောင်းလဲနိုင်တဲ့စွမ်းရည်တစ်ခုရရှိလာခဲ့သည်။တစ်ခါတစ်လေ ထိုလူရဲ့တံခါးကအချက်ပေးခေါင်းလောင်း, တစ်ခါတစ်လေတော့နံရံပေါ်ကမီးအိမ်, တစ်ခါတစ်လေကျပြန်တော့လဲ စီးကရက်တစ်လိပ် ဒါမှမဟုတ် နက်ခ်တိုင်, အတွင်းခံဘောင...
