31

251 40 0
                                    

အပိုင်း၃၁

ထိုညနေ၅နာရီထိုးတဲ့အထိဟိုကမ္ဘာကိုပြန်သွားမယ့်ပုံမပေါ်တာကြောင့်မီလိစိုးရိမ်စ,ပြုလာခဲ့သည်။

အိမ်ကရှောင်ပိုင်အတွက်တစ်ရက်စာအစာလုံလောက်အောင်ထည့်ပေးထားတာကြောင့်စိတ်မပူခဲ့ပေမဲ့ဒီမှာ နှစ်ရက်သုံးရက်လောက်နေရင်တော့မဖြစ်ပေ။

မီလိကဝိညာဥ်ကူးပြောင်းခါနီးမှသာထူးခြားချက်တစ်ခုကိုခံစားမိလေ့ရှိပြီး ပုံမှန်အချိန်တွေမှာတော့ဘာထူးခြားမှုမှမခံစားရပေ။သူမဝင်ပူးလေ့ရှိတဲ့အရာတွေကလဲ သူမနဲ့အကျွမ်းတဝင်ပိုရှိတဲ့အရာတွေဒါမှမဟုတ်သူမနဲ့ နီးကပ်နေတဲ့အရာတွေပင်။ ထို့ကြောင့်ပင်သူမဝင်ပူးတာတွေတော်တော်များများကနေ့စဥ်သုံးပစ္စည်းတွေဖြစ်နေခဲ့သည်။ပထမဆူံးအကြိမ်သက်ရှိရဲ့ကိုယ်မှာဝင်ပူးဖြစ်တာကရှောင်ပိုင်ကိုဝယ်ပြီးပြီးချင်းဖြစ်ပြီး အဲ့နောက်သူမကိုယ်တိုင်အဖြစ်ဒီကိုရောက်လာခဲ့သည်။ကူးပြောင်းတဲ့အချိန်ကလဲပိုမိုဖွံ့ဖြိုးနေသလိုမျိုး တစ်နေ့တစ်ခြားပိုမိုကြာလာခဲ့သည်။

မီလိထိုအရာတွေကဆိုးတဲ့ဘက်သွားမှာလားကောင်းတဲ့ဘက်ကိုသွားမှာလားမသိပေမယ့်လဲသူမကအမြဲကံကောင်းနေတာကြောင့်သူ့အလိုလိုပြေလည်သွားမှာပဲလို့ယုံကြည်လိုက်သည်။

သူမရဲ့စိုးရိမ်နေတဲ့စိတ်ကိုဖြေဖျောက်ပြီးနောက်မီလိစိတ်ပြန်ကြည်သွားသည်။သူမ ယောက်မကိုင်ကာထမင်းစ,ချက်ဖိုပပြင်လိုက်သည်။

ထိုအချိန်မှာပဲအပြင်ကနေအော်သံတစ်သံထွက်လာခဲ့သည် "လူရှိလားဗျို့?"

မီလိအပြင်ကိုခေါင်းပြူကြည့်လိုက်ရာ ယောက်ကျာ်းနှစ်ယောက်နဲ့မိန်းမနှစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။သူတို့ကစောစောကသူမ စွံပလွန်ခြံထဲမှာဆုံခဲ့တဲ့လူငယ်တွေပင်။

"ရှောင်ကျဲကျဲ ကျတော်တို့ငါးနှစ်ကောင်နဲ့အသီးရွက်တွေရလာခဲ့လို့ဒီညဒီမှာညစာလာစားလို့ရမလား?"ဖက်တီးလေးကမီးဖိုထဲကနေထွက်လာတဲ့မီလိကိုမျှော်လင့်တကြီးကြည့်လိုက်သည်။

မီလိ ရှီးပိုင်ချန်းကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့သူကသူမဘာသာဆုံးဖြတ်ဆိုတဲ့ပုံစံမဲ့လက်ခါပြလိုက်သည်။

အိပ်ပျော်စဥ်တိုင်းမှာ ငါ့ခန္ဓာကိုယ်ကပုံသဏ္ဍာန်အမျိုးမျိုးပြောင်းသွားတော့တာပါပဲ!Where stories live. Discover now