O adamın rutubet kokusunu alamayınce kafamı uzatıp baktım. Siyah saçlı yeşil gözlü bir erkek çocuğuydu. Yaklaşık 13-14 yaşlarındaydı.

Çekine çekine benim yanıma geldi. Bende şaşkın ca ona bakıyordu. Elini bana doğru uzattı. "Seni kurtarmaya geldi...
İki gündür her şey aynı gidiyordu. Züleyha Ömerlerin evinde kalıyor, bense çok nadiren Ömerlere gidiyordum. Ama fazla durmuyordum çünkü Züleyhanın yanında durmak istemiyordum.
Odamda bir sağa bir sola dönüp duruyor, çok sıkılıyordum. Tüm işlerimi bitirmiştim bu yüzden oyalanacak bir şey kalmamıştı. Aklıma dün ve ondan önceki gün Burak'ın söyledikleri geldi.
Züleyha Ömer'i tavlamaya çalışıyormuş. Sürekli üstürupsuz şeyler giyiyormuş ve Ömere sırnaşıyormuş. Oyasa ki Ömer bu durumdan çok rahatsızmış. Sebebini bir türlü çözemiyordum ama ben de bu durumdan çok rahatsızdım. Artık kendimden korkmaya başlıyordum. Yoksa Ömerden mi hoşlanıyordum...
Yatağımdan kalktım ve üzerime bir şeyler giydim. Ama o Züleyha gibi edepsizcegiyinmedim tabii ki.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saçımı falan hiç düzeltmeden evden çıktım. Hayat ilk defa bana bir şans sunuyordu. Fahriye abla evde yoktu. Araba olmadığı için ve bende de yeterli para olmadığı için yürüyerek gidecektim. Aslında Burak'ı ya da Mert'iarasaydım beni alırlardı ama ben onlardan habersiz gitmek istiyordum.
Cebimdeki telefonumu 'ömerin aldığı teşefonu' çıkarttım ve guruba girdim. Hiç bir mesaj yoktu. Sonra yolda giderken canım sıkılmasın diye kablosuz kulaklıkla telefona bağlanıp müzik dinlemeye başladım.
Telefonumda hiç fotoğrafım yoktu, fotoğraf çekilmeyi de çok sevmiyordum zaten ama kamerayı açtım. Yüzümü gösterip fotoğrafımı çektim. Hayatımda ilk defa kendim fotoğraf çekildim, kimse zorlamadan.
Bir yirmi dakika yürüyüşün sonunda ömerlerin evine geldim. Bluetooth dan bağlantıyı kestim ve telefonumu cebime koydum. Derin bir nefes alıp arkadaki cam kapıya ilerledim. Camın önüne geldiğimde içeriye seyretmeye başladım.
Evde Burakve Mert görünmüyordu. Ömer kahve içerken züleyha yine o iğrenç kıyafetilyle Ömer'e dokunmaya, sarılmaya falan çalışıyordu. Ömer engel olmaya çalıştığını anlayabiliyordum aslında.
Sonra züleyha Ömer'e bir şey söyledi. Ömer'in kaşları çatılıpZüleyhadan uzaklaşmaya başladı. Züleyha bir şey daha söyleyince ömer kafasını iki yana salladı. Sonra hararetlice bir şeyler anlatmaya başladı. Ama Züleyha onun sözünü kesip çok ciddi bir şeyler daha söyledi. Neler olduğunu anlayamıyordum. Bu tartışmaya kesmelimiydim yoksa devam mı etmelilerdi? Kesecektim.
