Adana Kekosu

2. bölüm

Ev tamamen boş değildi, ankastre seti ve buzdolabı vardı. Ufak bir çamaşır makinesi bile banyoda duruyordu, beş kiloluk makine iş görür haldeydi. Yatak odasında eski tip bir gömme dolap vardı ve gayet temizdi.

Mutfak eşyası, mobilya ve halı gibi eksikler kolay tamamlayabileceğim şeyler değildi. Zaten acelem de yoktu ya, neyse.

Kendimi klimalı odada şişirdiğim yatağıma atıp derin bir uykuya bıraktım. Uzun ve serin bir uyku çekmiştim, kapımın gümbür gümbür çalınmasıyla uyandım.

Kapıyı açtığımda karşımda ellerinde eşyalar olan, serseri tipli gençler duruyordu. Ayakkabılarını çıkartıp içeri girmelerine bile karşı çıkamamış, öylece bakakalmıştım.

"Günaydın hemşire kardeş, ev çıplak kalmasın dedim. Bunlar hep depoda duruyurdu biliyün nü?" Ev sahibim şiveli bitişiyle küçük bir gülümseme oluşturmuştu yüzümde.

"Çok iyisiniz Oktay bey, teşekkürler." Gülerek konuştuğumda bütün sesler bir anlığına durmuştu, ev sahibimde bana büyük bir tebessümle bakıyordu.

"Abim biz çıkak mı, taşınacak eşya bitti." Ev sahibim bana bakmaya devam ederek kafa salladı adamlara.

"İşbaşı ne zaman hemşire bey?" Göz devirip başımı kapıya çevirdim.

"İki hafta sonra, neden ki? Ayrıca adım Gökay..." Bana sırıtarak bakıp iyice yaklaştı.

"Ben sarhoş oldukça bu eve gelip duruyorum, uyurken kapını sürgüle." Adam açıkça kapına gelirsem içeri alma diyordu bana, yutkunup başımı salladım.

"Hayde selametle." Kapıyı çekip çıktığı anda yere çöktüm, kalbim deli gibi atıyordu ve yüzüm kıpkırmızı olmuştu.

Kendimi keşfedeli uzun zaman olmamıştı ama bu adam benim bugüne kadar beğendiğim adamlarla oldukça zıttı. Serseri tipli, pezevenk gömlekli ve şiveli konuşan bir tip nasıl kalbimi hızlandırabilirdi.

Kapımı kilitleyip açık duran valizime yöneldim, üstüme ince bir tişört ve kot şort geçirdim. Cüzdanımı da alıp kahvaltılık bir şeyler almak için, dün sokağın başında gördüğüm markete ilerledim.

Marketin önünde duran gençler tüysüz ve bembeyaz bacaklarıma bir süre bakıp başlarını çevirdiler. Onları boş verip markete girdim ve ufak tefek birşeyler aldım. Eve gidene kadar ter içinde kalmıştım, karnımı doyurup evi temizledim ve gelen eşyaları yerleştirdim.

Özellikle kalın ve krem renkli perdelere bayılmıştım, güneşi tamamen engelliyordu. Gece vardiyalarında çok iyi olacaktı, örttüğümde evi loş bir hale getiriyordu ve uyuması rahat olurdu.

Çantamdaki piknik setimin plastik eşyalarıyla bir süre idare edebilirdim. Maalesef ki tencere tava gibi eşyaları, bardak falan almam gerekiyordu.

İnternetten yakınlardaki ev eşyaları mağazasına bakarken güzel bir yer buldum. Yürüme mesafesinde olduğu için sevinmiştim, yorgunluğumu boş verip ayaklandım ve yola düştüm.

Cidden güzel bir dükkandı, iki tava, bir takım tencere, fincan takımı, cezve, çatal kaşık seti falan ne gerekiyorsa aldım. Kadın tek tek hesaplarken bende bunları eve nasıl taşıyacağımı düşünüyordum.

Düşündüğümü fark eden kadın bana arkadaki yük arabasını vermeyi teklif etti, ev adresimi söylediğimde şaşırmıştı. İki tekerlekli arabaya eşyaları koyup koli bandıyla sabitledi ve acele etmememi tembihledi.

Karttan çektiğim için rahattım ama çok ağırdı gerçekten, sokağın başında sabah gelen gençlerden biri beni görünce hemen koşup yardım etti. Gerçekten minnettar olmuştum, sırtım kopmuştu hemencik.

"Abim içeriye atim mi?" Genç samimi bir ilgiyle bana bakarken gülümsedim.

"Çok sevinirim kardeşim, canım çıktı." Kapıyı açıp içeri girdim, gençle birlikte kolileri içeri taşıdık ve kendimi şişme yatağıma zor attım.

"Abim arabayı Gülay ablanın dükkandan mı aldın?" Kadının adını bilmiyordum ki...

"Dükkanın adı, Çiçek Çeyiz falandı galiba." Kafasını sallayıp onayladı.

"Sen dinlen abim, ben bırakırım arabayı." Onu sadece başımla onayladım ama bunun kabalık olacağını düşünüp sözlü de cevap verdim.

"Allah razı olsun kardeşim." Aynı şekilde cevap verdi.

"Allah senden razı olsun abim, bu deliden kurtardın bizi. Boyuna evi birimize kitlemeye çalışüyürdü." Onu gülerek yolculadım ve temizlik kokan evimde kendimi dinlenmeye bıraktım.