Baby Avengers

04.05

Bölüm hakkında ki düşüncelerinizi yorum olarak yapmayı unutmayın.

İyi okumalar.

Rue ne yapacağını bilmiyordu, aslında o kendini bildi bileli ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Kendini bildiğinden beri her zaman bir kaos'un ve felaketin içerisindeydi. Ailesi gözlerinin önünde, sevdiklerini kendi elleriyle öldürmüştü.

Neden bunlar onun başına gelmişti ve yine aynı şeyleri yaşamak zorunda kalırsa. Bu düşünceler onu delirmek üzereymiş gibi hissettiriyordu. Kontrolünü kaybetme lüksüne sahip değildi. Kontrolünü kaybedip sevdiklerine zarar vermekten korkuyordu.

Rue pencerenin dibinde oturmuş dışarıyı izliyordu. Her gün olduğu gibi bahçedeki ağaç, bank ve sandalye aynı yerinde duruyordu. Birinin dışarıda onun sandalyesine oturduğunu görünce kaşlarını çatarak camdan uzaklaştı.

Dışarıya çıktığında Peter'ın onun sandalyesine oturmuş üzgün bir şekilde etrafa baktığını gördü. Rue, merakla yanına gidip "Sen şu yılbaşı akşamındaki çocuksun değil mi?" Peter kaşlarını havaya kaldırıp ayağa kalktı.

"Ben P-eter." Rue onu başıyla onaylayıp "Neden buradasın?" merakla ona baktı. Peter yutkunarak "Bay Stark'dan kostümümü istemeye geldim ama o vermeyeceğini söyledi." Rue derin bir nefes alıp vererek "Babam kostümünü vermiyorsa bir bildiği vardır."

Peter üzgün ve sinirli bir şekilde ona bakarak "Ben sadece güçlerimle insanlara yardım etmeye çalıştım!" Rue alayla ona bakarak "Sakin ol şampiyon!" Peter telaşla "Özür dilerim sesimi yükseltmek istemedim."

Rue omuzunu silkip yere oturdu. Peter ne yapacağını bilemeyerek "Neden yere oturdun?" Rue gökyüzüne bakarak "Canım öyle istedi." Peter ensesini kaşıyarak etrafına bakındı. "Babam bu gün geç gelecek." Peter iç çekti.

Rue'nin yorgun bir şekilde gökyüzünü izleyen yeşil gözlerine, güneş ışında parlayan kızıl şaçları ve beyaz tenine bakarak "Çok güzel." Sesli söylediğini fark ettiğinde gözlerini büyüttü yanakları kızardı.

Rue gülümseyerek "Biliyorum çok güzelim." Alayla ona baktı, yanına oturmasını işaret ederek "Korkma genelde yetişkin erkekleri yemeyi tercih ediyorum." göz kırptı. Peter tedirgin bir şekilde onun yanına oturarak "Neden sandalyeye oturmuyoruz?"

Rue sırıtarak "Kucağına mı oturmamı istiyorsun? Senden hiç böyle bir şey beklemezdim!" Sandalye tek kişilti. Peter dehşetle ona bakarak "H-ayır! öyle demek istemedim, ben şey" Rue gülerek "Sen ne?" Peter telaşla "İçeriden bir tane daha getirecektim ondan şey dedim yanlış anladın!"

Rue kahkaha atarak "Tamam sakin ol." dedi. Peter derin bir nefes alarak "Bay Stark haklıymış, cidden sapıksın!" Rue gözlerini devirip "Ben sapık değilim sadece şehvetliyim, libidom yüksek!" Peter sessiz kalarak ona cevap vermedi.

Rue düşünceli bir şekilde gökyüzüne bakmaya başladı, ellerini yumruk yaparak "Sana bir hikaye anlatmamı ister misin?" Peter merakla ona bakarak "İsterim ama lütfen sapık bir şey olmasın!" Rue gülerek "Senin gibi insanların iyiliğini isteyen genç ve yakışıklı bir adam varmış, adam oldukça güçlüymüş ve sevgi doluymuş ama onun özel yetenekleri varmış. Bir gün bir kurt tarafından saldırıya uğramak üzere olan arkadaşını kurtarmış."

Peter "Kardeşini kurtarmış mı?" Rue onu başıyla onaylayarak "Arkadaşını güçlerini kullanarak kurtardığında onu yaşadığı köydeki insanlar görmüş. Bir çoğu onu kahraman olarak görse de geri kalanı onun güçlerinden korkmuş ve bu kadar güçlü olduğu için onu kıskanmış. Bir anda kahramanken bir kaç insan yüzünden herkes ondan korkup düşmanı olarak görmeye başlamış."

Peter ona bakarak "Ben insanların iyiliğini düşünmüş olsam da sonunda insanlar güçlerim'den ve yapabileceklerim'den korkup beni hedef alabileceğini söylüyorsun ama bu benim umurumda değil, büyük güç büyük sorumluluk getirir."

Rue iç çekerek "Haklısın büyük güç büyük sorumluluk getirir ama bu sorumlulukları almak için çok gençsin. Önünde uzun bir ömür var, hayatının tadını çıkarmalısın. Kendin dışında herkesi düşünmeye başlarsan sonunda her şeyini kaybetmiş kişi sen olursun. Güçlerini iyilik için kullan ama kendi iyiliğinde düşün."

"Peki o adama ne oldu?" Rue kafasını Peter'ın dizlerinin üzerine koyup gözlerini kapatarak "Annesi onun bir tehdit olmadığını ispat etmek için herkesten izole edip bir mağaraya kapattı. Geri döndüğünde gözlerinde sadece acı vardı, kız kardeşi dışında hiç kimseyi korumayacağına söz verdi ve sözünü tuttu."

Peter heyecandan ne yapacağını ve ne diyeceğini bilmiyordu. Taş gibi olduğu yerde haraketsiz kaldı, Rue ilk defa Zehirli kelebek tarafından rahatsız edilmeden ve kabus görmeden uzun bir uyku çekti. Olan Peter'ın uyuşan bacaklarına ve heyecandan kalp krizi geçiren kalbine oldu.

devam edecek