သူ ဘယ်သူလဲ

အပိုင်း ၄၂

သူ ဘယ်သူလဲ

ဘာသာပြန် - Zeus

အခန်း (၄၂) ရုတ်တရက်ထကြွလာတဲ့ အလောင်းကောင်များ

ရှမူဟိုင်ကလည်း မူချင်းကော၏ ပြောစကားကို သဘောတူပေ၏။

“ချန်းလီ ငါ့အနားမှာပဲနေ” မူချင်းကောသည် နံဘေးရှိ ယင်ချန်းလီကို လှမ်းပြောလိုက်လေသည်။

“ဟုတ်ဆရာ” ယင်ချန်းလီသည်လည်း တုန်လှုပ်စွာနှင့် မူချင်းကော၏ နံဘေးသို့ တိုးလာခဲ့တော့သည်။

“ဒီနေရာကနေ ငါတို့ မထွက်နိုင်မှတော့ တခြားလမ်းတခုခုကို ရှာမှပဲ ဖြစ်မယ်”

သူတို့သုံးယောက်သည် သတိကြီးစွာထားကာ အရှေ့သို့ တိုးလိုက်ကြလေတော့၏။

အေးခဲရှေးဟောင်းဘုရားကျောင်းကြီးတခုလုံးမှာ တိတ်ဆိတ်နေခဲ့တော့သည်။တိတ်ဆိတ်လွန်းနေသဖြင့် တိုက်ခတ်နေသော လေ၏ အသံကိုပဲ ကြားနေခဲ့ရတော့သည်။

ဘုရားကျောင်း၏ အပြင်ဘက်တွင်သာ တစ္ဆေအရှိန်အဝါများသာ ရှိနေခဲ့ပြီး ဘုရားကျောင်း၏ အတွင်းသို့ လုံးဝကို စိမ့်မဝင်နေခဲ့ပေ။

ထိုပုံစံအရ ဘုရားကျောင်းထဲ၌ တစ္ဆေများကြောက်ရွံ့သော အရာတခုခု ရှိနေသည့်အလားပင်။

“ဆရာ ဒီနေရာက ကြောက်စရာကြီး” ယင်ချန်းလီက မူချင်းကော၏ အနောက်မှ လျှောက်နေရင်း ပြောလိုက်လေသည်။သူ၏ အသံမှာ ကြောက်ရွံ့မှုနှင့် ပြည့်နှက်နေခဲ့တော့သည်။

“ဘာများ ကြောက်ဖို့လိုနေလို့လဲ။ဒီနေရာမှာ ဘာမှ မရှိဘူး” မူချင်းကောက တချက်ရယ်လိုက်၏။

“နင့်ရဲ့ သတ္တိနဲ့များ ဓားအင်မော်တယ်က ဖြစ်ချင်နေသေးတယ်”