သူ ဘယ်သူလဲ

အခန်း (၁၁၇)

အခန်း (၁၁၇)

“မဟာအကြီးအကဲ ဒါက အကိုလီ ပေးလိုက်တဲ့စာပါ” ယန်ယုယွင်က စာတစောင်ကို လီချန်ချင်းအား ထုတ်ပေးလိုက်တော့လေသည်။

“ငါ့ သားက နေကောကောင်းရဲ့လား”

စာကိုမဖောက်သေးပဲ လီချန်ချင်းသည် ယန်ယုယွင်အား လီဟမ်ရှန်း၏ အခြေအနေကို မေးလိုက်လေသည်။

သူ့သား၏ အကြောင်းအရာများကို ပိုပြီးသိရလေလေ၊ သံသယဝင်စေလောက်မည့် အပြုအမူများကို ရှောင်ရှားနိုင်လေလေ ဖြစ်လေ၏။ ယန်ယုယွင်ကလည်း လီချန်ချင်းအား သူမသိသလောက်ကို ပြောပြခဲ့လေသည်။

ယန်ပါးထောင် ထွက်သွားပြီးသည့်နောက်တွင် သူက ယန်မိသားစု၏ သတ္တမမြောက်အကြီးအကဲကို ချက်ချင်းပင် ခေါ်ယူခဲ့လေတော့သည်။

“မိသားစုခေါင်းဆောင်၊ ကျုပ်ကို ဆင့်ခေါ်တာ အရေးကြီးကိစ္စများ ဖြစ်လို့လား”

သတ္တမမြောက်အကြီးအကဲမှာ အထဲသို့ ဝင်လာရင်းနှင့်ပင် မေးလိုက်လေတော့သည်။

“သတ္တမမြောက်အကြီးအကဲ၊ ခင်ဗျားကို ကျုပ်တို့ရဲ့ ယန်မိသားစုက ကလေးတွေရဲ့ ပညာရေးကဏ္ဍအပိုင်းမှာ တာဝန်ပေးထားခဲ့တာနော်။ အဲ့ဒါကြောင့် ကျုပ်က ခင်ဗျားကို မိန်းကလေးငယ်လေးတယောက်ကို ကျောင်းအပ်ပေးစေချင်တယ်။ အဲ့ကလေးမလေးက မဟာအကြီးအကဲရဲ့ ခြံဝင်းထဲက ကောင်မလေးပဲ”

ယန်ပါးထောင်က ညွှန်ကြားလိုက်လေသည်။

“ကျန်းစစ်ယောင်လို့ခေါ်တဲ့ ကလေးမလေးကို ပြောတာလား မိသားစုခေါင်းဆောင်”

သတ္တမအကြီးအကဲက ပြုံးကာ ဆိုလိုက်လေသည်။

“အဲ့ဒီ့ ကလေးမလေးက တော်တယ်။ အခုတလောမှာ စာသင်ကျောင်းရဲ့ အပြင်ဘက်ကနေပြီး အတွင်းဖက်က စာသင်ကြားနေတာတွေကို တိတ်တိတ်လေး နားထောင်နေတတ်တယ်လေ။ မဟာအကြီးအကဲက အခုလိုမျိုးပြောလာပြီဆိုမှတော့ မနက်ဖန် ကျောင်းလာတက်လို့ရအောင် ကျုပ်စီစဉ်လိုက်ပါ့မယ်”