သူ ဘယ်သူလဲ

အခန်း ၉၂

အခန်း (၉၂) ပိုးချည်မြစ်ပန်းချီကား

" ဒီတောက်တဲ့လိုကောင်တွေကတော့"

လီချန်ချင်းက လမ်းအားလုံးကို ထွက်ပြေးခဲ့ပြီး လမ်းတစ်လျောက်၌ များပြားလှသည့် တပည့်များအား တွေ့ခဲ့ပေသည်။ ထိုတပည့်များက သူ့အား ခြိမ်းခြောက်ရန် အနေအထားလုံးဝမရှိသဖြင့် သူတို့အား ရှောင်တိမ်းရန် အနှောင့်အယှက်မပေးခဲ့ပေ။

ထိုတပည့်များက မတုန့်ပြန်နိုင်ခင်မှာပင် လီချန်ချင်းက မီတာရာနဲ့ချီသည့် အကွာအဝေးသို့ ရောက်ရှိနေခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်

သူက ကြီးမားသည့် မြေကွက်လပ်ထိပ်၌ရှိသည့် လှေကားရှည်တစ်ခု‌ပေါ်သို့ ခုန်တက်လိုက်သည်။

လီချန်ချင်းသည် ဘယ်နေရာ၌ အဆုံးသတ်မည်ကိုပင်မသိချေ။

သူ၏ လက်ရှိပစ်မှတ်က မူဟိုင်ဖုန်းတောင် ဖြစ်သည်။

သူသည် ရှမူဟိုင်နှင့် အရင်ဆုံးတွေ့ပြီး ကျန်တာကို ပြီးမှ ဖြေရှင်းရမည်ဖြစ်သည်။

ဟုန်ရှုယန် နှင့် ဖြူ‌ဖပ်ဖြူရော်မျက်နှာဖြင့်လူက သူ့နောက်မှလိုက်နေဆဲဖြစ်သည်။ သူတို့၏ လျင်မြန်သွက်လက်မှုက အထင်ကြီးလောက်စရာပင်။ လီချန်ချင်းသည် သူတို့အား ဖယ်မထုတ်နိုင်သော်လည်း သူတို့က ထိုအကွာအဝေးကို မှီအောင်ပင် ခက်ခက်ခဲခဲနှင့် လိုက်ပါနေခဲ့ရတော့သည်။

လီချန်ချင်းသည် အရှိန်ကိုမြင့်လိုက်ပြီး သူတို့အား လုံးဝ မျက်ချေဖြတ်ခဲ့သည်။

ရုတ်တရက် သူက တစ်ခုခုကို ခံစားမိခဲ့ပုံပင်။

အန္တရာယ်အငွေ့အသက်တစ်ခု ရောက်လာခဲ့သည်။

တောင်သခင်တစ်ယောက်ရောက်လာခဲ့ပေသည်။

" ဒီလောက်နောက်ကျနေတဲ့အချိန်မှာ ရောင်းရင်း က ဘာလို့ ရှေးဟောင်းတာအိုတောင်ကို မျက်နှာဖုံးတပ်ပြီးရောက်လာခဲ့တာလဲ။ ဘာကိုရှာဖွေနေတာလဲ" မြူခိုးများကဲ့သို့ ရှာဖွေရခက်သည့် အသံတစ်ခုသည် အရပ်မျက်နှာအနှံ့မှ ပဲ့တင်ထပ်နေခဲ့သည်။