သူ ဘယ်သူလဲ

၇၀

အခန်း (၇၀) တိတ်ဆိတ်သော ည

သွေးနှော ခွေးလေးသည် သူငေါက်တာတောင် ထူးမခြားနားဖြစ်နေသည့်အပြင် မထီမဲ့မြင် အကြည့်နှင့် ကြည်နေမည်ဟု မာစန်းထောင် မျှော်လင့်မထားပေ။

" ကောင်းပြီလေ။ ငွေတုံး သုံးသိန်းပေးတာက ယန်ပါးထောင်ကိုပဲ သတ်ဖို့ဆိုပေမယ့် ခွေးတစ်ကောင် ထပ်သတ်ပေးလို့လည်း ကိစ္စမရှိပါဘူး "

မာစန်းထောင် သည် မျက်တောင် တစ်ချက်မခတ်ဘဲ လူတွေကို သတ်ခဲ့ပြီး သူ့ကို မြင်သော လူတိုင်းသည် ကြောက်ရွံ့ကြသည်။ ဒီနေ့လိုမျိုး ခွေးတစ်ကောင်ဆီက မထီမဲ့မြင်ပြုခံရလိမ့်မယ်လို့ တစ်ခါမျှ မတွေးမိခဲ့ဖူးချေ။

မာစန်းထောင် သည် သူ၏ ခါးမှ အရောင်လက်နေသော သံဓားကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သွေးနှောခွေးလေးအား လွှဲခုတ်လိုက်သည်။ ဒါတင်မကသေး သူပြန်သွားရင် ခွေးကို ယူသွားပြီး အသားနှပ် လုပ်ဖို့ပင် စဉ်းစားထားပြီးပြီ ဖြစ်၏။

ဒါပေမယ့် သူမှ ဓားကို လွှဲချလိုက်ရုံ ရှိသေး သွေးနှောခွေးလေးက ပုံရိပ်အဖြစ်ပြောင်းသွားပြီး သူရှေ့တွင် ပျောက်သွားတော့သည်။

" အဲ့ခွေး ဘယ်ရောက်သွားတာလဲဟ "

မာစန်းထောင် သည် မင်သက်မိသွားတော့သည်။

ဒါပေမယ့် ခဏ‌လောက် နေတော့ ရွှေရောင် အလင်းတန်းတစ်ခုက သူ့ဆီ ပြေးလာနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ရွှေရောင် အလင်းတန်းထဲရှိ သွေးနှောခွေးလေးသည် လက်ဖဝါးကို မြှောက်ပြီး မာစန်းထောင် ၏ ရင်အုပ်ဆီသို့ ရိုက်ချလိုက်တော့တယ် !

အမွှေးနုဖွာဖွာလေးတွေနဲ့ လက်ဖဝါးလေးက အန္တရာယ် ရှိပုံ မရတဲ့ အပြင် နည်းနည်း ချစ်စရာတောင် ကောင်းနေသေးတယ်။

ဒါပေမယ့် ချက်ချင်းပဲ မာစန်းထောင် ဟာ ခွေးလေးရဲ့ လက်ဖဝါးကြောင့် မြေကြီးပေါ်သို့ ကျမသွားမီ တုံ့ပြန်ချိန်ပင် မရလိုက်ဘဲ သူ၏ ပါးစပ်မှ သွေးတစ်ပွက် ပန်းထွက်သွားတော့သည်။