သူ ဘယ်သူလဲ

၇၇

အခန်း(၇၇) စန်းကျွင်းတောင်ထိပ် မှ အော်သံ

လီဟမ်ရှန်း ၏ မျက်လုံးများထဲမှ စိတ်အားထက်သန်မှုများကို ကြည့်ပြီး ကျိုးကျွင်း ရယ်မောလိုက်၏။ ကိုးထပ်တိုက်ပွဲခန်းမမှာ တစ်ခါမှ စိန်မခေါ်ဖူးသေးတဲ့ သူတွေအားလုံးက သူတို့မသွားခင်မှာ အခုလိုအမူအရာတွေနဲ့ချည်းသာဖြစ်၏။ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဟိုတုန်းကအဲ့ဒီအတိုင်းပါပဲလေ။

အနိုင်မခံ အရှုံးမပေးတဲ့စိတ်ဓာတ်တွေနဲ့ လူငယ်လေးတစ်ယောက်ပေါ့။

များစွာသောတပည့်များသည် ကိုးထပ်တိုက်ပွဲခန်းမတွင် စိန်ခေါ်ခံရခြင်းသည် အစောင့်အရှောက်များ၏ တံခါးပိတ်ရိုက်နှက်ခံရဖို့ ရွေးချယ်ခံရသည်ဟုသာ ထင်ခဲ့ကြသည်။ အချို့သည် အတွင်းစိတ်မှ နတ်ဆိုးများပင် ကြီးထွားလာခဲ့ကြသည်။

သူတို့၏ ကျင့်ကြံမှုသည်လည်း အဆုံးသတ်သွားပြီး သူတို့သေဆုံးသွားသည့်အချိန်အထိ ထိုနေရာတွင်သာရပ်တန့်သွားခဲ့ကြသည်။

သို့သော်လည်း ဒါက မဖြစ်မနေလုပ်ကိုလုပ်ရမည့် ကိစ္စတစ်ခုသာ ဖြစ်သည်။

" ညီ ၄၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ်သာ ဂရုစိုက် " ကျိုးကျွင်း သည် လီဟမ်ရှန်း ၏ ပုခုံးကို ပုတ်ကာ ပြောလိုက်၏။ " မင်းမလုပ်နိုင်လည်းကိစ္စမရှိဘူး၊ အခုမှ မင်းက တက်လှမ်းခြင်းအဆင့်၇ပဲ ရှိသေးတာလေ။ မင်းစိန်မခေါ်နိုင်တာပုံမှန်ပါပဲ "

ကျိုးကျွင်း ၏ အားပေးနှစ်သိမ့်မှုကို လီဟမ်ရှန်း ခေါင်းညိတ်ရုံသာတုံ့ပြန်လိုက်‌တော့သည်။

"မင်း ဒီည ပြန်မနေနဲ့တော့။ ငါ မင်းအတွက် အခန်းတစ်ခန်းစီစဉ်ပေးမယ် "

" ကောင်းပြီလေ " လီဟမ်ရှန်း သဘောတူလိုက်၏။

ထိုညက စိတ်ဝိဉာဉ်ကြက်ကို စားပြီးနောက် လီဟမ်ရှန်းတစ်ယောက် ထိုအရာသည်တကယ်ကို ထူးခြားသောအရာတစ်ခုဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။