သူ ဘယ်သူလဲ

အခန်း(၁၂၀)

အခန်း (၁၂၀)

နောက်ထပ်တစ်ခုကတော့ ရှေးဟောင်းတာအိုတောင်ရှိ ရှမူဟိုင်ထံသို့ ပို့ဆောင်ပေးရန် လီချန်ချင်းက ယန်ပါးထောင်အား အပ်နှံခဲ့သည့် အရာဖြစ်သည်။ အတွင်းထဲက စာ၌ ဤပစ္စည်းအား သူ့သား လီဟမ်ရှန့်ထံသို့ တစ်နည်းနည်းဖြင့် ပို့ဆောင်ပေးရန် ရှမူဟိုင်အား တောင်းဆိုထားခဲ့သည်။ ဤသည်က လီဟမ်ရှန်း၏ အသက်အားကာကွာ်ရန် လတစ်ဝက်ကျော် လီချန်ချင်း ဒုက္ခသုက္ခခံ၍ ထုလုပ်ထားသည့် ရတနာတစ်ခုဖြစ်သည်။

ချန်ထင်မြို့သည် မြောက်ပိုင်းအေးခဲနိုင်ငံနှင့်ဝေးကွာပေသည်။ လူတစ်ယောက်သည် ရွှေလင်းလန်သားရဲကို စီးသွားမည်ဆိုလျှင်ပင် ရောက်ရှိရန် နှစ်ရက်ခန့်အချိန်ယူရဦးမည်ဖြစ်သည်။

လီချန်ချင်းသည် အရင်က ရွှေလင်းလန်သားရဲအားကယ်တင်ခဲ့သည်ကို အလွန်ကျေးဇူးတင်နေခဲ့သည်။ ဤစီးတော်ယာဉ်က တခြားအရာများထက် ပို၍ သန်မာပေသည်။

ပျံသန်းနိုင်ရုံသာမက လိုအပ်သည့်အခါ၌လည်း တိုက်ခိုက်နိုင်ကာ သူ့သား၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ အဆိပ်ကိုလည်း စုပ်ယူကာ ကူညီပေးနိုင်ခဲ့သည်။ လီချန်ချင်းနားမလည်နိုင်သည့်အရာမှာ စိတ်ဝိဉာဉ်ပန်းချီတစ်ခုက အသားနှင့် အရိုးအများကြီးစားရခြင်းကို ဘာကြောင့် နှစ်သက်နေရသလဲဆိုသည်ကိုပင်။

ကီလိမီတာ တစ်ရာတိုင်းတွင် အရိုးနှစ်ရိုးကို စားသောက်ခဲ့သည်။ ညရောက်လာသည့်အခါတွင် လီချန်ချင်းသည် အမှောင်ထဲတွင်သွားလာရန်အစီအစဉ်မရှိခဲ့ပေ။ သူ၏ အမြင်၌ ဆန်းကြယ်သည့် ကမ္ဘာကြီးထဲမှ ညအချိန်များသည် အလွန်အန္တရာယ်များပေသည်။

ထို့ကြောင့် သူသည် မြို့ငယ်လေးတစ်မြို့ကို ရှာဖွေကာ တစ်ညတာအတွက် အိပ်စက်ရန် အခန်းငယ်တစ်ခန်းကို ငှားခဲ့ပြီး နောက်တစ်နေ့တွင် ခရီးဆက်ခဲ့သည်။

လုကျင်းမြို့ ချန်ချင်းကုန်သွယ်ရေး၌ ယန်လီရှန့်သည် ကံကြမ္မာကြောင်တစ်ကောင် လက်ခံရရှိခဲ့သည်။ သူသည် ဤအရာက အဘယ်ကြောင့် ထိုမျှထူးဆန်းနေရသည့် အကြောင်းကို သိချင်ခဲ့သော်လည်း ယန်ပါးထောင်၏ ညွှန်ကြားချင်အတိုင်း ဝင်ပေါက်နှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ နေရာကောင်းတစ်ခုတွင် ချထားဆဲဖြစ်သည်။