သူ ဘယ်သူလဲ

အခန်း (၉၉)

အခန်း (၉၉) ထမင်းတစ်နပ်ရဲ့ တန်ဖိုး

လီချန်ချင်းသည် လမ်းပေါ်သို့ ထွက်လာခဲ့ပြီး ဝေးဝေးမသွားရသေးခင်မှာပင် ခပ်ဝေးဝေး၌ ရန်ပွဲတစ်ခုဖြစ်နေပြီး စုရုံးနေကြသည့် လူအုပ်ကြီးကို တွေ့ခဲ့သည်။ ရုတ်ရုတ်သဲသဲဖြစ်သည့်အကြောင်းအား စပ်စုရန် သူသည် သူ၏လမ်းကြောင်းကို လူအုပ်ကြီးအား ဖြတ်၍ လျောက်လာရာ လမ်းတစ်ဖက်ရှိ ပေါက်စီဆိုင်တစ်ဆိုင်မှ ဆိုင်အကူတစ်ယောက်က ကျယ်လောင်စွာ အော်ဟစ်နေသည်ကိုသာ တွေ့ခဲ့သည်။

"ကလေးတွေက အလကားစားတာလား"

" ပြီးတော့ မင်းက ပေါက်စီဗန်းတစ်ခုလုံးကိုလည်း မြေကြီးပေါ်ကို မှောက်ပစ်တယ်။ ခင်ဗျားမှာ ပိုက်ဆံမရှိဘူးလို့ ပြောတာနဲ့ ဖြေရှင်းလို့ရမယ်ထင်နေတာလား။ ကျုပ်ပြောမယ်။ ဒီနေ့ ခင်ဗျား ပိုက်ဆံမပေးနိုင်ရင် ထွက်သွားဖို့တောင်မစဉ်းစားနဲ့။ ခင်ဗျား ဒီနေရာမှာ ညစာစားပြီး လစ်ပြေးနိုင်မယ်လို့ ထင်နေတာလား။ ဒါက ဘယ်သူ့ရဲ့ စီးပွားရေးလဲ ခင်ဗျားသိရဲ့လား"

ဆိုင်အကူအချို့သည် လူနှစ်ယောက်အား ရန်လိုစွာ ဝိုင်းထားကြသည်။

သူတို့ထဲက တစ်ယောက်က ပိန်ပါးကာ ထူးထူးဆန်းဆန်း သားမွှေးကုတ်အင်္ကျီတစ်ထည်ကို ဝတ်ဆင်ထားခဲ့သည်။ သူ့နောက်၌ သူ၏ခါးအား ဖက်ထားသည့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရှိကာ သူမ၏ မျက်နှာပေါ်၌ ကြောက်ရွံ့မှုများ ထင်ဟပ်နေခဲ့သည်။

ထိုလူ၏ ပုံစံက အလွန်သာမန်ဖြစ်ကာ သူ၏မျက်နှာပေါ်၌ ခက်ခဲသည့် အရိပ်အယောင်များ ဖြစ်ပေါ်နေခဲ့သည်။ ဆိုင်အကူများက သူ၏ ရင်ဘတ်အား တလိမ့်တုံးဖြင့် ထိုးနေခဲ့သော်လည်း သူက မရှောင်ခဲ့ပေ။

"ကျုပ်အလုပ်လုပ်ပြီး အကြွေးပြန်ဆပ်နိုင်တယ်" ထိုလူက အချိန်အကြာကြီး တိတ်ဆိတ်နေပြီးနောက် ပြော‌လာခဲ့သည်။

"အလုပ်လုပ်မယ်" ဆိုင်အကူများက သရော်ခဲ့သည်။ "ကျုပ်တို့က ခင်ဗျားရဲ့ အကူအညီလိုမှာလား"