ANLAŞMALI İNTİKAM

Bölüm 2

Hayat her zaman sürprizler hazırlar aslında... Bazen deli gibi sevinsekte bazende deli gibi üzülürüz. Kapımda abimi görünce ne kadar inkar etsemde nihayet geldi demiştim. Ama abim bana hayatımın en acı kaybının haberini vermişti.

Ablamın öldüğünü duyunca olduğum yerde sanki taş kesildim. Böyle bişey olamazdı olmamalıydı. Nasıl oldu ne oldu kafamın içinde yüzlerce soru dolanırken abimin o sımsıcak ellerini omuzumda hissettim. Kafamı kaldırıp yalvarırcasına ona baktım. Biri bunun yakan olduğunu söylemeliydi. Şaka diyip bi yerlerden ablam çıkmalıydı. Ben daha ona beni nasıl bıraktın gitmeme nasıl izin verdin diye hesap sormadan beni bırakıp gidemezdi.

" Masal kalk hadi böyle kapı önünde olmaz. Sen ne kadar davet etmesende içeri geçelim."

Sadece kafamı salladım. Abimin yardımıyla ayağı kalktım ve eve doğru yürüdüm. Kapının önüne geldiğimde anahtarı çıkarıp kilide sokmaya çalıştım ama bir türlü olmuyordu. Abim anahtarı elimden aldı.

" Ben hallederim"

Kapıyı açıp beni kolundan tutup içeri sürükledi. Gözleriyle salonun nerede olduğunu bulmaya çalışırken nihayet buranın benim evim olduğu aklıma geldi. Adımlarımı salona doğru yönelttim ve kanepeye oturdum abim peşimden gelip yanıma oturdu.

" Samsun a dönmemiz lazım Masal annem çok kötü sana ihtiyacı var. "

" Ben gelemem yani olmaz istemiyorum. "

" Sana ihtiyacımız var ama ablam öldü annem senide kaybetmek istemiyor. Sadece seni sayıklıyor. "

"Imm şey bak konumuz bu değil. Ben ablamı kaybettim anlıyor musun ? Sen gelmiş neyden bahsediyorsun..."

Abimin bir anda bakışları karardı. Çözemediğim duygular geçti gözlerinden sonra benim ona baktığımı fark edip kafasını çevirdi. Bir süre sonra tekrar bana döndü.

"Masal ablam alkol almış ve aşırı hız yapmış. Hakimiyetini kaybedince karşı şeride geçmiş. Başka bir arabayla kafa kafaya çarpışmışlar."

" Olabilir ama bu senin ablama karşı bu kadar acımasız olmana bir sebep değil ! O seninde ablandı ama sanki bir yabancı hakkında konuşuyorsun bu hiç mantıklı değil !"

" Son zamanlarda neler olduğunu bilmiyorsun tamam mı şimdi kapa çeneni!"

" Bana bağırmayı kes tamam mı? Karşında dünkü çocuk yok."

" Bunu görebiliyorum. Ama bu senin benim küçük kız kardeşim olduğunu değiştirmiyor. "

Nasıl saçma bir tartışmanın içindeydik. Ablam ölmüştü ablam... Peki biz ne yapıyoruz kavga ediyoruz. Bu saçmalıktı. Gözlerimi kapatıp sakinleşmeye çalıştım.

" Aç gözlerini... Kalk hadi gidiyoruz."

" Sana gelmeyeceğimi söyledim. Benim Ailem yok. "

Gözlerim hala kapalıydı. Bu çok kötüydü. Yanımda 5 yıldır görmediğim abim vardı. Ablamızı kaybetmiştik. Sarılıp ağlamamız gerekirken biz iki yabancı gibiydik. Yanımdaki hareketlenmeden dolayı gözlerimi açtım. Abim bana daha da yaklaşarak sarıldı. Ben , ben ne yapacağımı bilemedim. Yıllardır özlediğim sıcaklığa kavuşmuştum aileme...
Daha fazla dayanamayıp kollarımı abimin boynuna doladım sımsıkı sarıldım.

"B-ben... Ben çok özledim abi... Hep bekledim seni. Sen bana kıyamazdın ki. Yanıma gelir beni kocaman kollarınla sarardın. Her anladığım da bana umut olurdun. Mutluluk olurdun..."

Gözlerimden firar eden yaşalara bu defa ne ben dur diyebildim nede abim durdurdu. Elini saçlarıma koyup yavaşça okşadı.

" Bende seni özledim küçük cadım. Beni delirtmeni sonra gönlümü almanı özledim. "

" Abi..."

"Şşşş tamam güzelim geçti artık ben hep senin yanında olucam tamam mı? Burcu yok artık... Benim için sadece sen kaldın. Ne annem nede babam benim sadece küçük cadım var"

" Neden öyle söylüyorsun. Ne oldu abi anlat bana lütfen"

" Bunları sana annem anlatır. Hadi hazırlanan artık herkes bizi bekliyor. "

" Abim ben gelmek istemiyorum. Dayanamam beni bi başıma bırakan aileme geri dönemem. "

" Saçmalama . Biz her zaman Yanındaydık. Sen bizi terk ettin. Bir hiç uğruna herşeyi arkanda bırakıp gittin. "

" Bana izin vermediniz. Hayallerimi çalmak istediniz. "

" Tamam bunların bir önemi yok artık. Hadi gitmeliyiz. "

Kafamı olumsuz manada salladım. Abim bu sefer kızmıştı. Öfkesini saklama gereği duymadan bağırmaya başladı.

" Gidiyoruz anladın mı? Gidiyoruz. Ben ailemi geri istiyorum. Gülen annemi , ona tebessümle bakan babamı istiyorum. Sen gittiğinden beri ailemiz dağıldı. 5 sene boşu boşuna yaşadık. Şimdi yeniden aile olabilmemiz için gelmem gerek."

Kafamda çakan şimşek beni kendime getirdi. Onlarda mutsuzdu. Beni özlemiştiler. Beni unutmamıştılar.

" Ya beni kabul etmezlerse... O zaman ne olucak?"

" Ah Masal saf olma buraya beni onlar gönderdi. Bir kızlarını daha kaybetmek istemiyorlar. "

" Abi ben tekrar orda yaşayamam. Beni zorlarsalar daha kötü olur. "

" Kimse semi zorlamayacak söz veriyorum. Ama kendinden mahrum bırakma aileni..."

Ayağı kalkıp odama doğru yürüdüm. Dolabımın karşısına geçip elime ne geldiyse attım. Yarım saat sonra hazırdım. Odamdan çıkıp abimin yanına gittim bavulu elimden alıp dışarı yöneldi. Bende peşinden gittim. Arabaya bindik ve yola koyulduk. Beni kimim neyin beklediğini bilmeden cama kafamı koyup gözlerimi kapattım.